Demon jest przykładem dobrego polskiego horroru. Nie należy go nadinterpretować. Nie jest to również Pokłosie. Nie jest antypolski. To jest typowa opowieść grozy z ambicjami. Kluczem do fabuły filmu jest "powtórka z rozrywki". Hanna została zamordowana nie przez Polaków, ale przez swoich współziomków, za to że zadawała się z Polakiem. Od tamtego momentu większa część jej rodziny została przeklęta. Hanne widział tylko pan młody, którego opętała, ale duchy dzieci (prawdopodobnie jej rodzeństwo) widziało już więcej osób. Nawet doktor zobaczył "ducha". Historię o nawiedzonym domu znali pewnie wszyscy w wiosce, ale jak to bywa, nikt specjalnie się nią nie interesował (albo nawet negował jak niedoszły teść). "Demon" jak spora część historii grozy, polega na powtarzaniu jakiegoś strasznego zdarzenia z przeszłości w teraźniejszości. W przeszłości Żydzi doprowadzili do "zniknięcia" Hanny, upiór Żydówki doprowadził do powtórki historii. Mamy człowieka który nie jest mile widziany jako przyszły członek rodziny, dzięki tym złym uczuciom budzi się demon. Demon niszy ślub i rozbija wesele, a następnie porywa pana młodego. Zamordowana panna młoda znajduję sobie męża, który jak jej były polski kochanek, jest nielubiany przez rodzinę, ale tym razem żywej panny młodej. Koniec- prosta historia. Rodzina bojąc się afery, pozbywa się ostatnich śladów po niedoszłym panu młodym. Cieszą złośliwe rozwiązania fabularne- doktor jako przedstawiciel nauki zaczyna wierzyć w duchy, ksiądz, przedstawiciel świata duchowego (który w seminarium musiał mieć zajęcia z demonologii) neguję wiarę w duchy.