Ja muzyki w ogóle nie pamiętam z tego filmu! To dziwne, bo bardzo zwracam na to uwagę. Ale to nie ma znaczenia, bo sam film jest magiczny. Porusza się tu takie tematy, jak miłość Glen Close do swojego brata, wcale nie jak u rodzeństwa, czy w ogóle cała postać Clary, która wydaje się być nie z tego świata, jakby była tu tylko na chwilę. Mimo, że wątków jest dużo, to każdy jest ważny i wszystko tu do siebie pasuje. Mimo iż nie lubię w filmach tematów politycznych, to tutaj mi on nie przeszkadzał. Cudo i to na wysokim poziomie.

Glen Close to chyba bardziej kochała Clarę niż brata.Film bardzo ciekawy.

Wydaje mi się, że najpierw bardzo kochała brata, a dopiero później zakochała się w Clarze i pewnie nie miała by nic przeciwko temu, by stworzyć jakiś trójkąt.

Dla mnie ten film jest godny uwagi i polecenia przede wszystkim ze względu na genialne aktorstwo i ogólny klimat obrazu. Jeśli chodzi o aktorów to chyba najbardziej podobala mi się rola Glenn Close, świetnie zagrali też Jeremy Irons i Meryl Streep. Może troszkę gorzej wypadł Banderas, który był trochę zbyt paptetczny w swoich rewolucyjnych przemowach.

Dla mnie niestety najwiekszą wadą filmu są kostiumy, które w istocie w ogóle nie oddaja klimatu poszczególnych, upływających kolejno dekad. Na przykład postać Feruli jest tak wystylizowana, że wygląda na postać z roku 1910 a nie z lat 40-tych czy 50-tych. Kostiumy i fryzury noszone przez Meryl Streep też nie odzwierciedlają klimatu lat 50-tych czy 60-tych. W sumie po kostiumach bardzo trudno wywnioskować, w jakiej epce akcja ma akurat miejsce - ja bardziej orientowałam się po modelach samochodów, a moja mama, ktora czasem mi zaglądała do pokoju w trakcie seansu, była przekonana, że film rozgrywa się przez większośc czasu w latach 40-tych i była zdumiona, gdy nagle zobaczyła na ekranie datę 1971.
Poza tym - jak juz ktoś o tym wpsomniał w jednym w poprzenich postów - brak jest korelacji czasowej i postaci starzeją się w różnym tempie (np. przyrodni brat, który torturuje Blankę wygląda niemal tak samo, jak spotkał ją pierwszy raz kiedy była małą dziewczynką).

Co do fabuły, to mimo, że opowiedziana historia jest generalnie ciekawa, po fraupjącym początku (paranormalne zdolności Clary, smierć jej siostry w wyniku otrucia) chyba spodziewałam sie jednak troszeczkę więcej. Nie wiem, może spodziewałam się np. że szerzej będzie rozbudowany wątek dotyczący parapsychicznych zdolności Clary, że będą one miały jakiś istotny wpływ na przebieg dalszej akcji...

Generalnie film oceniam jako bardzo dobry (moja ocena 8/10) jednak z przytoczonych wyżej względów arycdziełem bym go nie nazwała.
Oczywiście to moja subiektywna ocena i nikt nie musi się z nią zgadzać, szanuję tez opinię osób, które twierdzą, że ich zdaniem film zasługuje na 10/10.

Pozdrawiam ;)

Zgadza się, film absolutnie cudowny.

Zgadzam się, że muzyka była wspaniała (jak cały film).

Uważam, że książka była lepsza. Zauważyłem nawet małe odstępstwa od książki (podejrzewam, że ze względu na czas). Kto oglądał film powinien sięgnąć teraz po papierową wersję :)

Odstępstwa od książki są zawsze nieuniknione, ale dzięki bogom, że nie zrobili z tego ckliwej telenoweli. Jakoś można, nawet przy tak latynowskim temacie.