Szczerze powiedziawszy, do tego filmu skusił mnie jego idiotyczny polski tytuł (w sumie dobrze, że właśnie taki jest, bo oryginalny tytuł zwyczajnie bym zlekceważył jako zapowiedź tępej komedii). Jak się okazało był to dobry wybór.

Największym atutem filmu jest ciekawy, chociaż dosyć groteskowy pomysł. Nie będę go jednak zdradzał. Napiszę tylko, że jest pomysłowym rozwinięciem tego, co jest nam dane oglądać codziennie na ulicy, w telewizji i na billboardach. Powinien on przypaść do gustu wszystkim osobom, którym przeszkadza (lub wręcz odwrotnie) wszechobecny konsumpcjonizm i coraz odważniejsze promocje, albo przynajmniej zwracają na to uwagę.

Kolejnym elementem wyróżniającym ten obraz jest - ciężko mi to nazwać - płynność ujęć, a właściwie jej brak. Film wygląda tak jakby z nakręconych scen pousuwano co drugą klatkę. Przez to ogląda się go trochę jak pokaz slajdów lub jak aktorską wersję filmów Linklatera. Denerwowało mnie to i hipnotyzowało jednocześnie.

Jaki jest ten film? Inny. Jest to taki dość spokojny dramat, a może thriller z grupą konspiracyjną w tle. Pozycja warta uwagi i to nie ze względu na nietypową formę, która powinna jednak utrwalić tę pozycję w świadomości widza.
3/5