Przeczytałam książkę, bo namówiła mnie do tego koleżanka i cała ta komercha wytworzona wokół niej że bestseller, że najlepsza książka ostatnich lat, sratatata gówno prawda. Potencjał miała bardzo duży bo zamysł był bardzo dobry ale odnoszę wrażenie, że autorka miała świetne pomysł ale mało chęci czy weny twórczej. Przez 3/4 książki akcja toczy się mozolnie, a na koniec przyspiesza tak jakby pisarka chciała po prostu skończyć książkę bo już ma jej dość. Dodajmy do tego fakt, że postaci w książce było zdecydowanie za mało, brakowało wątków pobocznych które mogły by zbić z tropu czytelnika i dodać książce trochę więcej życia, przez co już w połowie lektury wiemy kto jest sprawcą całego zdarzenia, to zbyt oczywiste. Mimo to książka wydaje się być pogmatwana ale tylko dlatego, że jest źle zorganizowana. Przechodząc teraz do filmu, a właściwie to thrillera, bo filmu jeszcze nie obejrzałam, chociaż chcę, po to by mieć porównanie i sprawdzić czy da się to jeszcze bardziej spieprzyć. Po pierwsze główna postać czyli Rachel, która w książce przedstawiana jest jako gruba, śmierdząca, odrażająca postać w filmie jest piękna, szczupłą kobietą co prawda o nostalgicznej urodzie ale nadal piękną. Po drugie wybór dwóch bardzo podobnych do siebie blondynek grających Megan i Annę, uważam że nawet osoba która książkę przeczytała będzie mieć problem z ich rozróżnieniem, na dodatek przez ilość chaotycznych scen. Naprawdę jest mi szkoda takiego potencjału zarówno ze strony autorki, reżysera, producenta, bo historia mogła być ciekawa ale wyszło jak zawsze, wielkie oczekiwania, a pózniej jakieś marne wypociny na masową skalę.