Całe szczęście! Szkoda tylko, że w Dzwonniku z Notre Dame zmienił.

"Dzwonnika" książkowego ciężko nazwać baśnią. Mnie tam sie to zmienione zakończenie podobało.

Po co w ogóle takie złe zakończenie? Żeby dzieci płakały? Tak nie powinny się kończyć bajki :/

No raczej

Też nigdy nie rozumiałam, czemu w większości bajek były takie momenty, że zamiast oglądać je z uśmiechem na twarzy zalewałam się łzami. One powinny sprawiać przyjemność, a nie męczyć psychicznie dzieci, które w życiu dorosłym jeszcze i tak będą miały jeszcze wiele powodów do płaczu ;P

Takie baśnie przygotowują do dorosłego życia ;)
A tak poza tym: Andersen uważał, że "Dziewczynka z zapałkami" ma szczęśliwe zakończenie, ponieważ kończą się ziemskie niedole tytułowej bohaterki, którą kochająca babcia zabiera do nieba ;) Podobnie też uważał z "Małą syrenką", ale tam to było trochę bardziej skomplikowane (gdyż główna bohaterka marzyła o zostaniu żoną księcia nie tylko dlatego, że była w nim zakochana, ale także po to, by jako człowiek zyskać nieśmiertelną duszę - i ostatecznie, dzięki heroicznemu aktowi poświęcenia, takową zyskała).

Dziewczynka z zapałkami to nie bajka, to baśń.

Zależy od podejścia, jeśli bajka ma stanowić wyłącznie rozrywkę, to rzeczywiście ckliwe momenty są niepotrzebne. Ale wtedy też wartość dydaktyczna znacząco spada.

A wg Andersena (i podobno nawet aktualnego duńskiego modelu wychowania) bajki mają poruszać wiele emocji, również budzić smutek. To rozwija u dziecka empatię i oswaja z tematami trudnymi, lepiej przygotowując do życia w 'dorosłym' świecie. Ja generalnie się z tym zgadzam, ale oczywiście trzeba zachować umiar - co zresztą dotyczy każdej dziedziny.

Możę lub bankowo jesteś nadwrażliwa
To się leczy

A co złego w tym, że ktoś reaguje na niektóre filmy/książki/muzykę etc. w bardziej emocjonalny sposób niż inni? Dopóki nie przesłania to tej osobie kwestii realnych - np. ta osoba nie zaczyna atakować innych za to, że dana rzecz ich nie wzrusza, czy też nie wykorzystuje tego do krzywdzenia kogoś innego w inny sposób ("Mam prawo się wściekać - przed chwilą obejrzałam/em film, który mnie zdołował, więc muszę się na kimś wyładować") - nie widzę powodów, aby tego leczyć: zwłaszcza kiedy ten ktoś wzrusza się z tego powodu, tylko przy oglądaniu/czytaniu/słuchaniu tej rzeczy, a zaraz potem przechodzi nad tym do porządku dziennego. Ludzi wzruszają (i nie wzruszają) różne rzeczy.

W przypadku tego filmu dużą wagę odgrywa to, że "Dziewczynka z zapałkami" prawie zawsze doprowadzała mnie do łez, gdy była dzieckiem, więc mój odbiór tej baśni w dzieciństwie (oraz przywołanie wspomnień z tym związanych) na stówę odegrał ważną rolę w tym, jak teraz odebrałam ten film. Podejrzewam, że ta krótkometrażówka mogłaby mnie ruszyć w znacznie mniejszym stopniu (tj. może zrobiłoby mi się troszeczkę smutno w paru momentach, ale nic poza tym), gdybym wcześniej nie znała tej historii.

To nienormalne że ktoś tak z byle powodu reaguje
Tobie potrzebny jest psychiatra

Wszystko z nią w porządku. Nie karmić trolla!!!

Nic w tym nie ma nienormalnego, po prostu giovanni50 Ciebie trolluje. Nie karm trolla.

Nikogo nie trolluje

Wiem, że nie ma w tym nic nienormalnego ;) Niemniej dzięki za wstawianie się~

A moim zdaniem ten, kto nie jest w stanie wzruszyć się w trakcie smutnej chwili potrzebuje psychiatry, bo właśnie to nie jest normalne.