Choć film ma parę swoich mankamentów to jego najmocniejszą stroną jest w moim odczuciu główna bohaterka, która zaraz za Mulan wpisuje się w listę moich ulubionych animowanych postaci. Marianne choć przeżyła coś zdecydowanie nieprzyjemnego, nie zamknęła się w jakimśtam, pokoju, czy zamku, płacząc i marudząc, a za to pozostała aktywną postacią, która zawsze była dla swojej siostry gdy ta jej potrzebowała. Film znacznie lepiej również w mojej opinii pokazał relacje pomiędzy siostrami, być może dlatego, że oszczędzono nam tu tego separacyjnego bulshitu, którym, jak ja to lubię nazywać, "Shitzone" próbował wymusić na nas jakieś uczucia, no i cóż w moim przypadku nie pykło, ale robię dygresję. Marianne jest prawdziwą bad ass, ale na szczęście ta cecha nie wypala jej całkowicie mózgu (czego ofiarą padła główna bohaterka Brave). Jest to pierwszy film animowany, w którym widziałam tak jawnie pokazaną zdradę, ponadto, oglądając go miałam wrażenie, że jest on przeznaczony równie do dorosłych co do dzieci, co wychodzi na wielki plus. Sam romans pomimo, że moim zdaniem zdecydowanie za szybki (już klasyki Disneya dają postacią trochę więcej czasu, nie wspominając już o "Nie można poślubiać kogoś kogo dopiero co się spotkało, ale zakochać się w gościu którego zna się jakiś dzień, to spoko" z sami wiecie czego), jednak czego się można spodziewać po bajce, wypada całkiem dobrze. Animacja jest wprost śliczna, zaryzykuje nawet stwierdzenie, że lepsza niż w jakimkolwiek Disneyowskim filmie post "Tangled", a postacie wyglądają bardziej wiarygodnie. Brak tu co prawda oryginalnych piosenek, co wypada jako minus, jednak aranżacja innej muzyki jest zrobiona nawet fajnie. Podsumowując całkiem przyjemny film wart obejrzenia.