Ja myślę, że niekonieczne był chory psychicznie, był po prostu zakompleksionym 42 latkiem mieszkającym z matką. Ta scena w której po raz pierwszy zdobywa uznanie idealnie to ukazuje, w końcu czuje się doceniony i jest strasznie z tego powodu podekscytowany, ale mimo wszystko zachowuje zimną krew, przybiera wrogą minę i kontynuuje to. Podoba mu, że wreszcie jest kimś, bo w życiu realnym prawdopodobnie jest zwykłym nieudacznikiem - mieszka z matką, która nazywa go "tępakiem", nie ma żony, dzieci ani pieniędzy. Dlatego tak idealnie wczuł się w rolę.

stąd też wzięło się jego przeświadczenie "to jest nasz świat", nie chce opuszczać tego miejsca, i wczuwa się w tę sytuację bo wie że jak to sie skończyy to dalej będzie nikim. Najgorsze jest to że tacy ludzie istnieją i jest ich na pęczki.

Naprawde zdziwilem sie ze go nie ukatrupili, tak naprawde nikt oprocz glownego bohatera sie na niego nie rzucil.

Myślę, że on nie do końca był chory prychicznie. Na pewno był zakompleksiony. Istnieje też coś takiego jak efekt lucyfera