Jakoś mam podobne odczucia. Lubię polskie kino, a w szczególności dramaty, ale ten był tak jak mówisz nudny. Nad scenariuszem powinien popracować psycholog, który lepiej ukształtowałby bohaterów.

Ja jednak bym polemizowała. Film jest oszczędny w słowach, wiele jest niedopowiedzeń i wydaje mi się, że twórcy właśnie chcieli żeby widz trochę się podomyślał, żeby trochę sobie dopowiedział, wyobraził - taka wolna interpretacja. A postacie na pewno nie są takie same. Oni po prostu są subtelnie przedstawieni - normalni ludzie, bez jakichś przerysowanych kreacji, rzadko spotykanych w życiu.
Ja osobiście odebrałam "Erratum" w ten sposób, że to ma być film do refleksji, ale nie jakoś bardzo przytłaczający swoją fabułą i u mnie to zadziałało, ale oczywiście każdy ma prawo do własnej opinii :)

Zgadzam się z Tobą. Współczesne dramaty psychologiczne są tak "głębokie", że aż "płytkie". Mnie film nie wciągnął, choć obejrzałem z zainteresowaniem. Ale nie zapamiętam na długo przekazu. Szkoda.

o niczym ? każdy ma swoje odczucia, jak dla mnie film może nie jest na najwyższym poziomie, ale jak na polską produkcję - dobry. Może się wydawać nudnawy, ale właśnie takie jest życie głównego bohatera, nudne i pozbawione sensu, bo zatracił najważniejsze wartości.

O niczym? Chyba oglądaliśmy dwa różne filmy.

Żal z powodu zaprzepaszczonych szans, poczucie winy na wspomnienie momentów gdy mogliśmy się zachować odważniej, przyzwoiciej, nostalgia za czasem młodości gdy życie zdawało się misą pełną czereśni a wszystko było możliwe.
Na ogół wywołuje to tylko przykre ukłucie czy krótki skurcz gdzieś w okolicach żołądka. Potrafimy to uczucie odpędzić a sytuacje w których się pojawia omijamy szerokim łukiem lub reagujemy odrzuceniem, wyparciem i gniewem. Niestety czasem jak Michałowi przytrafia się nam coś przed czym nie potrafimy natychmiast uciec.

Faktycznie ... nudaaaaaaa Panie.
Zwłaszcza że naprawić już na ogół nic się nie da a gwarancja że po latach, przy jakiejkolwiek poważnej próbie człowiek zachowa się tym razem inaczej, lepiej też jest właściwie żadna. Co najwyżej w międzyczasie przygarnie jakiegoś zabiedzonego kundla czy okaże komuś jakiś ciepły ludzki gest. Tak rozumiane człowieczeństwo nie dość że jest nudne to jeszcze w dodatku czasem trochę boli. Pozazdrościć tym którzy najwyraźniej są ponad to.