Świeże, niekonwencjonalne, bardzo specyficzne młode kino japońskie.
Na tyle specyficzne, że na dobrą sprawę to nie bardzo wiem, co by o tym napisać. Powiedziałbym, że to coś dla miłośników 'Smaku herbaty' czy nawet 'Survive Style 5+' aczkolwiek bez przyjemnego ciepła charakterystycznego dla pierwszego z wymienionych filmów, i bez przebojowości tego drugiego.
Za to z niezłą dawką przewrotności.
Rzecz o pewnej dysfunkcyjnej rodzinie z japońskiej prowincji. Mocno dysfunkcyjnej. Sporo tu psychicznego (nie tylko) sadyzmu i zawiści, ale jest też miejsce na tłumioną namiętność i odrobinkę pozytywnych emocji. Czarny humor i elementy satyry na życie rodzinne (przedstawienie rodziny oscyluje tu między przerysowanymi skrajnościami - dobrem upragnionym a złem koniecznym) jakkolwiek często zaskakują, nie osłabiają tkwiącego w tej historii dramatycznego potencjału. Którego wykorzystanie czasem zaskakuje nawet bardziej niż humor - prawie wszyscy bohaterowie zdecydowanie wymykają się tu prostej ocenie: kapitalnie pomyślana, przezabawna postać usłużnej żony budzi sympatię w jednoznaczny sposób, reszta bohaterów - budzi sympatię "mimo wszystko".
rarytasik