Nie będę pisać truizmów, że stare "...głowy" były lepsze. Uważam jedynie, że w filmie z 2004 roku reżyser odwalił straszną kaszanę, bo wypowiedzi często nie są spontaniczne - brzmią, jakby ludzie mieli chwilę do zastanowienia i są artykułowane w przejaskrawiony sposób.

Mimo to, w filmie jest wiele wartościowych wypowiedzi, jak np. ta:
"Jestem osobą, która nie żałuje swoich decyzji. (...) Wszystkim ludziom życzę, żeby podróżowali swoją własną drogą" (1982). Podpisuję się pod tym oboma rękami, ale szacun dla dziewczyny, że wypowiedziała te słowa.

I jeszcze kobieta z 1912 roku z drugiej części - bardzo mocne i prawdziwe słowa, a do tego wypowiedziane z pełną świadomością.

1904 - "Mam sto lat (...), bardzo dobre sto lat. Szczęśliwie przeżyłam sto lat". Co za ulga być w stanie wypowiedzieć te słowa w takim wieku!