GHOST TOWN to dzieło podpisane przez wziętego scenarzystę DAvida Koeppa. Tym razem Koepp nie jest odpowiedzialny tylko za sam tekst na podstawie, którego powstał obraz, ale rónież za jego realizację.
Trzeba przyznać, iż ta reżyserska wprawka wyszła mu całkiem nieźle.

GHOST TOWN to komedia romantyczna oparta na z pozoru podobnym pomyśle znanym choćby z klasycznego UWIERZ W DUCHA czy popularnego JAK W NIEBIE. Z tym, że film DAvida Koeppa jest nieco bardziej wstrzemięźliwy, wielobarwny od poprzedzających go podobnych produkcji.
GHOST TOWN to po części klasyczna komedia romantyczna, a po części oparta na fantazyjnym pomyśle humorystyczna przypowieść w stylu kina Franka Capry z ciekawie wyłożonym morałem.
Film ten został w USA ciepło przyjęty przez krytykę, choć pozbawionych wielkich gwiazd na ekranie zarobił skromne 13 milionów dolarów. Jego bardzo umiarkowane powodzenie w USA sprawiło zapewne, że w większości krajów świata najnowszy obraz D. Koeppa (tak jak i u nas) ukazał się z marszu na DVD.

Film przedstawia historię zgorzknaiłego, cynicznego, samolubnego i apatycznego dentysty, który w wyniku powikłań związanych z zabiegiem kolonoskopii zaczyna widzieć duchy.
SZczególnie uciążliwym jest dla głównego bohatera duch tragicznie zmarłego męża jego sąsiadki.
Nie będę więcej zdradzał z fabuły filmu- powiem tylko tyle, żę obfituje ona w kilka ciekawych zwrotów akcji i kilka do prawdy zabawnych scen.

GHOST TOWN to komedia opowiadająca o wewnętrznej przemianie, współczesnej wielkomeijskiej apatiim potrzebie miłości i bliskości drugiego człowieka. Choć film DAvida Koeppa -by się zdawało- koncentruje się na banałach to jednak nie sposób odmówić jego autorom błyskotliwości i wyczucia dowcipu.
GHOST TOWN to komedia, która jest zabawna dzięki dobrze napisanym dialogom oraz precyzyjnemu aktorstwu. Nie jest to jednak humor bardzo oczywisty czy też (co charakterystyczne dla tego typu kina z Hollywood) nazbyt "prostacki". Kto więc oczekuje, że na GHOST TOWN będzie się smiać do bólu brzucha dzięki porcji łatwych i niezbyt wyszukanych gagów niech porzuci tego typu nadzieje. Humor słowny to tutaj podstawa- nie jest to może sztuka zbawanego i błyskotliwie napisanego dialogu jak u Woody Allena, ale i tak jest nieźle.

Sporym atutem dzieła jest jego obsada. Mało u nas znany Ricky Geravis sprawdza się świetnie w roli samolubnego i grubiańskiego dentysty. Nieźle wypada też Tea Leoni. Atutem filmu jest również udana rola (chyba największej gwiazdy w tym filmie) Graga Kinneara w roli cynicznego, samolubnego i zazdrosnego ducha głównej kobiecej bohaterki filmu.

To co może przeszkadzać w tej produkcji to fakt, iż DAvid Koepp nie do końca wykorzystał główny atut tego dzieła. Jaki? A no duchy nawiedzające dentystę. Szkoda, że główne przemiana bohatera następuje niejako nazbyt pośpiesznie, a pewien społeczno-moralny wydźwięk tej opowieści został niechybnie strącony na drugi plan ustępując miejsca miłosnej opowieści.

GHOST TOWN to film bardzo sympatyczny i do tego niegłupi. Opowiedzana tutaj historia ma swoje drugie dno. Twórcy tego filmu- choć opowiadają o tak wyświechtanym temacie jak wewnętrzna przemiana głównego bohatera (a w zasadzie bohaterów) unikają nazbyt podniosłego moralizatorstwa i zwykle nieznośnej w tego typu produkcjach ogromnej dawki łopatologii.

Polecam.