Przez cały seans skupiałem się przede wszystkim na aspektach politycznych i starałem się w nich desperacko połapać, bo nie wiedząc o filmie absolutnie nic myślałem, że to one są tutaj daniem głównym. Pomimo tego, że bardzo mnie intrygowały monologi i wywody głównych bohaterów, a także wizja świata, to i tak uważałem je jedynie za dodatek aż do momentu, w którym Motoko rozpoczęła dialog z Puppet Masterem po walce z pająko-czołgiem (no, coś mi tam jeszcze zaczynało świtać, gdy PM po raz pierwszy przemówił). Nie do końca rozumiem też zachwytów obecnych tutaj fanów nad warstwą audiowizualną - owszem, jest imponująca(?), ale m.in.: długiej wstawki z przeróżnymi miejskimi widokami z dodatkiem chóru trudno nie było mi traktować jedynie jako względnie przyjemnego dla oka i ucha wydłużacza :( Smutno mi.

Pozdrawiam i życzę miłego dnia :)