Zostajemy przeniesieni do XVII wiecznej Korei za czasów króla Gwang- HAE, który sprawował rządy w latach 1608-1623, król z dynastii Joseon.
Jo-yun Hwang i Chang-min Choo, duet scenarzysty i reżysera oprał się na kanwie 15 dni, które 28 lutego 1616 roku w dzienniku króla Gwang- HAE;
"...nie pozostawcie o tym żadnej wzmianki w królewskich dziennikach..."
Film jest interpretacją tajemniczych 15 dni oraz przypomina wątek powieść Marka Twaina "Książę i żebrak".
Król Gwang- HAE poprzez swoje rządy nie jest lubiany przez lud, wszędzie widzi spisek, z czasem zaczyna go ogarniać paranoja.
Za swoich rządów próbował utrzymywać dyplomatyczne pokoje z dynastią Ming oraz Qing, prosty lud gnębił, arystokrację wspierał dekretami.
Sekretarz obrony, strateg, poeta HEO Gyun, znajduje swemu władcy sobowtóra, który de facto jest komediantem, akrobatą, który w satyryczny sposób wyśmiewa się z króla.
Intryga wciągnięcia młodego aktora na tron, jako sobowtóra udaje się, prawdziwy król w czasie tych 15 dni jest w śpiączce trucizny makowej, a podstawiony król zaczyna nowe rządy.
Okres fałszywego króla kończy się na fizycznym podobieństwie, różnice w zwyczajach oraz etykiecie dworskiej otwierają przed widzem zabawne sytuację ( nieodzywanie się , kaszel, śmiech w pewnych sytuacjach, lekarze, którzy sprawdzają kał króla, dworki, które przy tym rytuale towarzyszą królowi), Heo Gyun bardzo pomaga w tej sytuacji kuriozalnej, doskonale bawiąc się i nie wierząc w pewne zdarzenia, które maja miejsce.
Fałszywy król odkrywa z czasem niesprawiedliwość, korupcję możnowładców i planem sprytnym, zaczyna wprowadzać swoje zmiany, wsłuchuje się w głos ludu. Zmiany wprawie, podatkach wywołują zawsze burzę...
Pojawi się królową, która nie od razu pozna fałszywego króla, konkubiny, mnóstwo obowiązków, które król musi spełniać, dostosowywać się do nowej sytuacji.
Estetyka, kunszt są oszałamiające i znakomicie zrealizowany przez reżysera Choo Chang-min. Niezwykłe statyczne i bardzo dynamiczne kadry, świetny montaż, podkreślają prestiż w królewskim stylu życia i ekstrawagancki kolorów nieodłączny, składających się przekazać luksusowe - i arogancki - charakter elity rządzącej.
Świat dynastii Joseon również odtworzone z niesamowitą dbałością o szczegóły, począwszy od eleganckich strojów narodowych - hanbok, wnętrza, wyposażenie, przepych, naczynia do królewskiego luksusu zagrody, tworząc czarujący i tworzący arenę widowiskowości i spektakularność.
Oprawa muzyczna niesie nas w tej niezwykłej historii.
Byung-hun Lee w podwójnej roli króla / aktora - błazna, doskonale wcielił się w te postaci, wspólny wygląd, który łączył króla i uzurpatora, jednak różnice pomiędzy złym, cynicznym monarchą a podstawionym, który na początku bawi nas gafami, pomyłkami, reakcjami, by z czasem zacząć zauważać istotę problemu, gnębienie ludu, różnice klasowe, i możliwość zmian, które pokażą, człowieczeństwo. Maskarada wciąga i polecam.