To nie tak. Ta zbroja należy do Pana, którego w zamku nie było. Ten kulejący, który przewija się przez cały film był jego rządcą. Jego obowiązkiem była ochrona tej zbroi i honoru rodu. Chociaż cały czas rozprawiał o honorze, nie wykazał się nim gdy chodziło o niego samego. Pan oczywiście zauważył zmianę, ale został oszukany, że zbroję wypolerowano aby wyglądała lepiej. Nikt nie przyznał się do tego co zaszło, bowiem wszyscy byli zhańbieni tym, że pokonał ich jeden wojownik z bambusowym mieczem i tym, że ucierpiał honor Pana. Właśnie o tym jest ten film, o hipokryzji i tchórzostwie i o odwadze i honorze. Świat wszak nie jest czarno biały.
Sam film jest raczej piękną bajką. Ale jak przyjemnie się to ogląda. Od człowieka, który wiele lat ćwiczy Iaidō usłyszałem kiedyś, że wymiana ciosów w prawdziwej walce rzadko przekraczała trzy uderzenia i nigdy nie dochodziła do pięciu. Drugie lub trzecie w zależności od kombinacji było już śmiertelne. Czasem dla obu szermierzy.

Wielkie dzięki za wyjaśnienia;) racja tej hipokryzji w filmie było dużo, chłopaczka zmusili do samobójstwa a sami nie potrafili godnie nie tyle umierać co nawet żyć...
Ps. szkoda, że nie zapytałeś tego człowieka ile ciosów należy zadać by przeciwnik padł od bambusowego miecza:)

Właśnie idą napisy koncowe....na Ale kino

Cóż....nic sie nie zmieniło od tamtych czasów.
Próżno szukać honoru wśród możnych tego świata :)