Zły film. I nie chodzi mi o głównego bohatera. Film jest płaski jak biust modelki na Prêt à Porter. Nie angażuje emocjonalnie, jest nudny, przewidywalny i za długi. Do tego efekty CGI to jakieś nieporozumienie, jak na 2019 rok i film jak by nie było z mainstreamu. Już dawno oglądanie filmu s-f, fantasy, czy innego horroru, bajki/ straszydła nie wymęczyło mie tak bardzo.
D. Harbour nie wypada tragicznie, ale na tle Rona Perlmana jest nijaki. Postać Nimue to jakaś żenada i parodia. Reszta obsady sztampowa do bólu. Tak naprawdę kuleje w tym filmie wszystko. Poszczególne sceny nie przechodzą płynnie jedna w drugą lecz są nieudolnie posklejane bez wyczucia rytmu i dramaturgii.
I to jest największy problem tego filmu - reżyseria. Film jest wyreżyserowany tak nieudolnie, że wszystkie wyżej wymienione błędy kują w oczy podwójnie. Gdyby ten film był krótszy o trzydzieści minut, traktował siebie z humorem i lekkością, można by go uznać za przeciętny. A tak dostajemy chyba najgorszą ekranizacje komksu ostanich lat. Podlaną obficie krwią, okraszoną nielicznymi, za to kiepskimi żartami, pozbawioną dystansu do siebie, ciężkostrawną, toporną niczym twarz Hellboya, tanią kalkomanię, która nijak się ma do fimów G. Del Toro.
Spuśćmy zasłonę milczenia i zapomnijmy o filmie Neila Marshalla.
I miejmy nadzieję że kolejne filmy o Hellboyu nie powstaną w ten sposób.
Plusik za soundtrack - chociaż tego nie spieprzyli.