Film wywołał we mnie dużo sprzecznych emocji i wrażeń. Z jednej strony ciągnął się jak flaki z olejem. Z drugiej, gdy pojawiły się napisy końcowe, miałam wielkie ALE JAK TO? JUŻ?! Nie znam się na filmografii etc, ale miałam wrażenie, że nakręcenie tej produkcji w taki sposób, że wygląda on na starszy niż jest w rzeczywistości, nadał jej więcej aury tajemniczości oraz klimatu. Niesamowicie się to czuło. (A przy okazji przypomniało nie wiedzieć czemu The Ring - tam też zastosowano podobny zabieg i pamiętam, że również zrobił na mnie wrażenie). Bardzo podobała mi się muzyka. Pasowała do klimatu i fabuły. Cieszę się, że mogłam zobaczyć młodego Shuna. Świetnie zagrał, podobnie jak aktorka grająca Chizunę.
Co do fabuły... Cóż, jak już wspomniałam, film chwilami ciągnął się, ale, gdy nastąpiły ostatnie minuty, poczułam się tak jakby wszystkie części tej układanki trafiły na swoje miejsce. Nie jest to film "o niczym". Wręcz przeciwnie. Mówi o wartości życia. O samotności po części też. Jak dla mnie, element wampiryzmu (który swoją drogą został ciekawie i nietypowo przedstawiony), był użyty tylko do podkreślenia, czy też ukazania problemu życia - dla kogoś, czy też samego siebie.

Jestem bardzo zadowolona z tej pozycji. Oby więcej takich filmów...