Chcąc w pełni móc ocenić ten film zdałoby się go obejrzeć jeszcze raz, jednak po jednym seansie mam wrażenie, że jest przekombinowany. Jest wiele klasyków traktujących o iluzji, np. "Prestiż", "Iluzjonista" i przy oglądaniu nie czuje się takiego chaosu jak tu. Mam wrażenie, że twórcy chcieli na siłę coś wymyślić, coś nowego, przy czym nie mieli pomysłu co. Ale po kolei.
Początkowo film ogląda się z przyjemnością, mamy znane postacie z poprzedniej części, teraz działają w piątkę, jedna się zmieniła, ale jakoś w miarę logicznie to wytłumaczyli, aczkolwiek wprowadzeni nowego jeźdźca też mogłoby być ciekawiej pokazane, był typowy popis i nagle, oczywiście nikt się tego nie spodziewał, Dylan ją przedstawia. Tymczasem Jeźdźcy na reszcie doczekali się nowego zadania, przeszkadza im tajemnicza postać, która zdradza ich sekrety. Przy okazji, bardzo spłaszczeni zostali agenci FBI, w poprzedniej części było ich więcej i jakoś naturalniej to wyglądało. Pomysł ujawnienia na początku drugiej części, iż Dylan wsółpracuje z iluzjonistami, moim zdaniem, nie był do końca dobry, można było z tym poczekać. Motywy "głównego złego" były słabe, sama postać też jakaś taka nijaka. Nie rozumiem jakim cudem udało się zahipnotyzować wszystkich, skoro było wcześniej powiedziane, że na Atlasa to nie działa. Brat bliźniak, ujdzie. Miałem nadzieję, że na koniec okaże się, że współpracowali miałoby to więcej sensu. Dużo chaosu, najpier pojawia się tajemniczy wróg, czy to Freeman, pewnie tak, ale jednak nie. Freeman sprzymierzeńcem, tak, ale jednak nie, ale jednak tak. Postać Dylan'a została trochę rozwinięta, to na plus, ale jakiś taki zagubiony się wydawał. Zasadniczo on chyba nic o tym Oku nie wiedział. Sceny związane z kradzieżą na plus, przyjemnie się oglądało. Jednak ostatnia "sztuczka" była dla mnie zawodem. Zasadniczo, było to do przewidzenia po tym, jak kazał ich zabić. Masa niedopowiedzeń, nieścisłości, mówią, że Mabry dokonał niezłej sztuczki, bo "zmartwychwstał", a wcześniej Wilder też nagle "ożył". Całe to Oko też jakieś takie nijakie, bardziej podobało mi się to początkowe łażenie po tunelach i tajemnicza komunikacja, ale ostatecznie jakoś przejdzie. Zakończenie było mam wrażenie też na siłe. W poprzedniej części było WOW, to za wszystkim Dylan stoi, był to porządny plot twist. Tu próbowali dokonać czegoś podobnego, ale wyszło jak wyszło. Freeman nagle należy do Oka i był kumplem ojca. Nieważne, że po drodze mało nie zabił Dylana, gdyby Jeźdźcy nie przyszli to facet by utonął. Dał się zamknąć w pudle i już miał się przyznać, no ale się rozmyślił. Bez sensu.Bo młodym kierowała zemsta to nie mógł mu powidzieć. Przecież jakby powiedział prawdę to nie miałby powodu do zemsty na nim i może udałoby mu się odciągnąć od zemsty na pozostałych.
Ogólnie, moim zdaniem, film słabszy od poprzedniej części. Za dużo plot twistów, ostatnia "sztuczka" mało efektowna. Brakowało jednego, a porządnie wykreowanego przeciwnika. Zamias tego był gościu, który z jednej strony chciał ukraść coś koledze, który oczywiście go zdradził, przy okazji chcąc pomścić tatusia.
Nie było tragedii, przyjemnie się oglądało, gdyby lepiej go dopracować byłoby dobrze, a tak 6/10
PS Jak Dylan się denerwował na Freemana w samolocie, to czekałem aż się zamieni w zielonego gościa :p