To nie jest prawdziwy obraz polskiego społeczeństwa to jest bardziej amalgamat
Polski od 1989 roku do dziś.

Serio w 2022 roku na każdym rogu spotkasz dresa w Warszawie? Tematyka nagrywania płyty przez chłopaka z blokowisk to też bardziej bliżej 2001 roku niż 2022 roku

Oczywiście możesz mieć swoje zdanie. Ja uważam inaczej. W tym filmie nie był pokazany tylko "dres". Dla mnie akurat jest to bardzo prawdziwy obraz, być może dlatego, że nie zwracałam tak wielkiej uwagi na to jak wygląda dana postać, ale co czuje, jakie ma problemy i dlaczego się zachowuje tak a nie inaczej.

Właśnie wyszedłem z seansu. Większość filmów nie wywołuje żadnych refleksji natomiast tutaj po napisach nie mogłem wstać z fotela. W tym filmie jest ukazane samo życie, teraźniejszość która nas otacza. I nie mówię tutaj tylko i wyłącznie o kwestii głównego bohatera. Uważam że większość z nas znalazłaby swoje odpowiedniki w większości postaci z tego filmu. Bardzo smutny obraz ale dający do myślenia... Dla mnie bardzo dobry film.

Dokładnie tak, cieszę się, że ktoś podtrzymuje moją refleksję :) Film zawiera dużo różnych motywów - cukierkowe życie w mediach społecznościowych, nieudane relacje w rodzinie i związkach, wszechobecny hejt i wiele innych. Trzeba tylko otworzyć szerzej oczy.

Zgadza się. Czytam opinie że jest to kolejny film o patusie z bloków. Ludzie mający takie opinie chyba albo nie oglądali filmu, albo są ślepi lub nie potrafią korzystać z mózgu. Takie obrazy wg mnie są bardzo potrzebne by uświadomić jak najwięcej ludzi "na rozdrożu" by coś zmienili w swoim życiu na lepsze. Kur.. , jeszcze mnie trzyma ten film, czyli odwalili kawał dobrej roboty. Dodatkowym smaczkiem na plus było ułożenie dialogów w formie nawijki. Czegoś takiego wcześniej nie widziałem i mimo że nie jestem fanatykiem rapu (słucham raczej od czasu do czasu i to oldschool) to zrobiło to na mnie wrażenie.

To przykre, że po niektórych opiniach widać całkowite spłycenie sensu filmu (już widać spadającą ocenę), natomiast nie chcę się odnosić do tego dlaczego ludzie odbierają go w ten sposób. Najważniejsze, że są jeszcze osoby potrafiące zauważyć jego dobre aspekty. O filmie można byłoby mówić godzinami, ale nie chciałabym zbyt mocno wchodzić w szczegóły :)

Dla mnie to film o niespełnionych marzeniach, o braku miłości i o zdradzie. Tyle, że ukazany w nieszablonowy alternatywny sposób. A przede wszystkim o braku zaufania. W filmie nikt nikogo nie kocha, wszystkie relacje są mocno chłodne a zachowania przerysowane.


A najlepsze smaczki to te, w których ojciec grany przez Kalitę parkuje na kopertach. Dodaje to komiczności a jednocześnie pokazuje pozory jakie stwarza ten bohater. Niby z dobrego domu i majętny a zachowuje się gorzej niż główny bohater.

Tak, blokersów spotkasz na kazdym rogu dowolnego blokowiska.

Mi się wydaje, że film nie jest o każdym i właśnie dlatego nie dla każdego.

Fajny film, aczkolwiek nie wiem czy ktoś tworząc ten film był głuchy, bo głośna muzyka zagluszala słowa i połowy w ogóle nie uslyszalam

Obawiam się, że muzyka wybijająca się ponad dialogi to ujma dla wielu polskich filmów.

Hej, ale ten film właśnie jako rozrywka też jest doskonały... Serio mimo tego całego smutku i beznadziejności, to rytm i akcenty komediowe naprawdę pozwalają się dobrze bawić. Np. dygresja dlaczego Kamil nie chodzi na siłownię...
Nie zgodzę się też że jest to prawdziwy obraz społeczeństwa.. raczej taka depresyjna wariacja na temat życia innych ludzi. Tylko nas to są inni ludzie.

Hmm z ciekawości pociągnę trochę temat.
Oceny są dość skrajne czasami, ale średnia dość wysoka i to mnie zachęciło.

Wybrałem się do kina w bardzo dobrym nastroju, czystą głową i przygotowany psychicznie czego mogę się spodziewać po polskim dramacie (niestety nie myliłem się).

Przed filmem przeczytałem tylko krótką notkę na Filmwebie „ Grupa warszawiaków prowadzi monotonne, szare życie, szukając ukojenia wśród narkotyków i antydepresantów.”

I teraz pytanie czy odnajdujecie jakąś część siebie w nich?
(bo może ja mam jakieś zakrzywione spojrzenie na rzeczywistość, ale serio uważacie że tak wygląda życie większości polaków?)
Swoją drogą Kamil to nie jedyna patologia. Dla mnie to też Anetka i Iwonka, tylko z innym statusem materialnym, ale w głowie mniej więcej to samo.

Osobiście dziwię się, że naszych rodzimych twórców tak bardzo interesuje życie ludzi, którzy nie mają nic do powiedzenia. Tzn wydaję mi się, że właśnie jest wręcz odwrotnie jeśli chodzi o rzeczywistość, ale polska kinematografia niestety patrzy w innym kierunku.

Drugi opis już na googlu zobaczyłem po filmie. > ["Inni ludzie" to hipnotyzująca opowieść o desperackim poszukiwaniu miłości. Historia ludzi uwikłanych w miłosny trójkąt w czasach rozpadu więzi, dożywotnich kredytów, diet pudełkowych, taniego wina i nieustającego szumu mediów społecznościowych.]
Generalnie ciężko się nie zgodzić, szczególnie z drugą częścią tego opisu, ale nie jestem pewny czy wybór tego na główną oś fabuły to dobry pomysł. To można pokazać w filmie, ale żeby cały czas o tym pierdzielić (ciągłe rapowanie o tym) to trochę za dużo. Postacie są płaskie, jednowymiarowe i nie mają nic do powiedzenia, wszystko o nich wiadomo od samego początku i niczym nas nie zaskakują.

I to są dwa główne problemy tego filmu EKSPOZYCJA i TELEDYSKOWE wykonanie, które sprawiło u mnie. ból głowy, a co mi się raczej w życiu nie zdarza. Wyszedłem zmęczony z kina i niestety nie dlatego że intensywnie musiałem myśleć o przesłaniu tego filmu. Według mnie ten eksperyment nie zdał egzaminu, ale sam pomysł ciekawy, tylko trochę tego za dużo w mojej opinii.

I to moje drugie pytanie, czy nie macie problemu z ekspozycją w tym filmie i właśnie z wykonaniem?

PS. Też tak definiujecie miłość, jak sugeruje opis tego filmu czy to raczej powinno brzmieć „desperackie poszukiwanie uwagi”?

I tak bym się nie wybrał na kolejne dziełko spod szyldu pedagogiki wstydu ale fajnie, że napisałeś swój komentarz. Zwłaszcza podobał mi się fragment: "przygotowany psychicznie czego mogę się spodziewać po polskim dramacie (niestety nie myliłem się)"."Film o każdym z nas"? Śmieszne. Większość ludzi, których znam realizuje jakieś wartości w swoim życiu, ma pasje, cele oraz sukcesy i porażki na drodze do ich osiągnięcia. Oglądanie ludzi, którzy prowadzą życie tak monotonne, że ukojenia szukają w prochach byłoby dla mnie przejawem masochizmu. Poznałem i takie osoby ale to jest mniejszość a nie Polacy in gremio. Do tego pomiatanie imieniem Syna Bożego. Żenująco wtórne, obliczone chyba na to , że skandal nakręci ciekawość. To już nie te czasy gdzie starsze panie pikietowały kina bądź teatry, żeby lewactwo mogło się bawić w męczenników. A fabijański za bluźnierstwo jak widać dostał za swoje. Żaden piorun z jasnego nieba. Ot, uszczerbek na sprzedajnym rozumku. Ma co przemyśleć, ciągutek jeden.

ten film pseudoartystyczny bełkot o dresiarzu , nudny i pusty, sorry

O każdym z nas? Nie każdy jest narkomanem ze slumsów.

To film o każdym z Was lemingi, o elektoracie "Wasiawskiego" tęczowego rafałka

Totalny gniot nie odzwierciedlający realiów współczesnej Polski. Ja mieszkam we Wrocławiu, nie spotkałem się z takimi dziwactwami jakie zostały przedstawione w filmie. A znam sporo osób z racji wykonywanego zawodu. W filmie mamy obraz Polski 2001-2005 , nie dalej.

film niezły, ale nie o każdym z nas. tu była pokazana patologia. ta w dresach, i ta wyperfumowana