Dla mnie powrót Eastwood'a do formy po banalnym "Medium", świetnie pokazany wątek relacji z matką - w moim przekonaniu stanowiący oś filmu.

O rany zapomniałem o "Medium". "Medium" mnie wynudził okrutnie. Tak, że nawet nie pamiętam fabuły. Ale Kowalski ("Gran Torino") czy "Invictus" to były majstersztyki. I taki jest według mojej opinii: "Edgar".

Eastwood znowu trzyma się dobrze (i nawet komponuje genialne podkłady muzyczne do filmów :-)

Co do Armiego Hammera... tu moim zdaniem aktorska perełka: on zrobił coś niesamowitego. Zagrał bez wysiłku, naturalnie i bardzo subtelnie .

Tolson nie pojawiał się często, ale jak już był to jako pełnokrwista postać, a nie "aktor udający kogoś kim nie jest".

Hammer wydobył ze swojej postaci dobroć, szczerość, pasję, oddanie, wrażliwość, przenikliwość i swego rodzaju urok, a także spokój, gdy było trzeba.

Tam było wszystko w sposobie poruszania się, ale najbardziej w małych gestach, w mimice twarzy, w słowach wypowiadanych tak, że czuło się ich drugie, wibrujące dno. To, co Hammer zrobił z głosem i jak umiejętnie wykorzystał jego męskie, dobrze kontrolowane brzmienie... Świetne.(Dlatego zawsze polecam tym, co znają angielski, by nie oglądali filmów z napisami, ani tym bardziej z lektorem - tyle można stracić)

Dlatego tym większa szkoda, że tak koszmarnie go postarzyli. Nie dość, że charakteryzacja wyszła nieprzekonująco i odrażająco, to jeszcze została tak skonstruowana, że odbierała Hammerowi możliwość pełnej ekspresji i ubożyła jego mimikę. A on w "młodszej wersji" Tolsona wygrywał wszystko przede wszystkim twarzą, zniuansowanymi mikroekspresjami i wzrokiem(!). Aż dziwi, że nie nagrodzono go za tę rolę.

DiCaprio nie udźwignął zadania moim zdaniem, momentami wyszła mu karykatura postaci. Hoover był narysowany bardzo grubą kreską...