Film z jednej strony zaciekawia, jest dobrze zrobiony, ale też nie wychodzi poza pewną psychologiczną dosłowność. Nie zawarto w nim niczego bardziej uniwersalnego - a gdyby udało się rozrysować poszczególne postacie na role bardziej złożone, wyrażające coś więcej niż komplikacje psycho-społeczne wewnątrz załogi "Oriona" - wtedy film byłby naprawdę bardzo dobry. Aktorzy - choć mniej znani - grali tu dobrze, ale jednak gdyby podsunąc jeszcze kapitanowi kogoś z wielka osobowością aktorską i napisać mu rolę bardziej złożoną (np.gdyby oponent kapitana, pierwszy oficer "Szturman" gdzieś w jakiejś rozmowie opowiedział o traumach dzieciństwa, to naprowadziłby nas na powody, dlaczego od początku był tak zdecydowanym przeciwnikiem młodego kapitana).

Ogólnie dobre są: dialogi, realizm "nieucharakteryzowanego" statku rybackiego oraz realizm zdarzeń, niepodrasowanych komercyjnie, fabuła (wciąga, jest taka trochę westernowa - jeden przeciw wszystkim), rola kapitana (świetnie dobrany aktor), muzyka (dlatego, że taka trochę jazz-rockowa, brak mi dziś takiej). Mogłyby byc lepsze: zdjęcia "dokumentalne", czyli ujęcia mew, morza (o wiele lepiej wyszło to w Ślesickiego "W pustyni i w puszczy" - tam przerywnikami, ale wspaniale zrobionymi, są ujęcia a to skorpiona, a to ptaków na stepach, itd.), lepsze pokazanie dusz i psychik marynarzy, wyreżyserowanie i rozpisanie scenariusza na bardziej uniwersalną opowieść, a nie tylko "rybacko-społeczno-psychologiczną". Udane jest zakończenie filmu, gdy po wrażeniu, że będzie po hollywoodzku jednoznacznie, kapitan reaguje jakby pod prąd; i w ogóle, rozstajemy się z załogą, która nadal jest w drodze.

(oceniłem na "7", ale dałbym może 6,5 - ale to naprawdę oznacza, że film jest dobry, wart obejrzenia, zasługuje na oklaski, zwłaszcza że minęło już 40 lat od jego powstania, a nadal zaciekawia)