Prawda! Genialny film:

Rozpieszczony młodzieniec zostaje wysłany przez ojca na koniec świata, aby zmężnieć. Ma tam przepracować rok na poczcie.
Koniec świata okazuje się wioską zamieszkaną przez dziwaków, którzy ,,żyją,, odwiecznymi wojenkami między sobą.
,,Listonosz z przymusu,, poznaje tam samotnego drwala z długą, białą brodą, który zajmuje się produkcją fantastycznych zabawek.
Listonosz, dzięki sympatycznemu brodaczowi, wpada na plan który pomorze wrócić mu do normalnego czyli luksusowego życia.

Nie spodziewałem się wiele po filmie, dlatego obejrzałem z otwartą gębą.
Animacja jest przepiękna, mimo, że każdy włos nie ,,żyje,, osobno.
Rysunki są stylowe, pięknie oświetlone, charakterystyczne.
Film ma mnóstwo świetnego humoru, wiele razy się uśmiałem ze zdziwieniem.
Fajnym pomysłem jest przedstawienie genezy legendy Świętego Mikołaja i smaczków z nią związanych.
Początkowo humor jest mroczny i niepokojący, im dalej tym robi się niestety normalniej. Za to film dostarcza z czasem coraz więcej silnych wzruszeń. Nigdy się tak nie spłakałem na animacji.
Przesłanie filmu jest piękne. Polecam obejrzeć, szczególnie w grudniu.

Totalnie się zgadzam, myślałam że Pixar ma u mnie monopol na łzy ale tu płakałam kilkukrotnie z uśmiechem na ustach, na pewno wiesz co mam na myśli. Cudowny film, nie spodziewałam się znaleźć na Netflixie coś tak niesamowicie dobrego.

Ostatnio tak płakałam na Coco :)

Się aż zdziwiłem, jak to na początku było mroczne i brutalne, ale mi jako staremu człowiekowi to w sumie przypadło do gustu, normalnie taki film Tim Burton powinien był zrobić, jakby robił animacje. Dalej zdecydowanie radośniej i kolorowiej się zrobiło, ale ogólnie historia pozostała wciągająca, także na pewno dobra robota.

Mnie na początku rozbawiło to całkiem ciekawe nawiązanie do ,,Rodziny Addamsów" ( kto oglądał to wie o czym mówię).

dzieciaki lepiące bałwana i chłopak na sankach! o tak!

Zgadzam się ze wszystkim, nawet z poniższymi komentarzami. Spodziewałem się kolejnej, zwyczajnej animacji, a okazała się świetna i wzruszająca opowieść i mimo bycia rzadko golącym się studentem historii sztuki to płakałem na niektórych scenach i to na dodatek nie tych smutnych. Najlepsza świąteczna animacja jaka powstała :)

Ja też płakałam z radości (zawód artysta, rysownik lat 36, lubiący samotność i lepiej rozumiejący dzieci niż dorosłych, choć własnych dzieci i rodziny nie chcę) poza zawodem rysownik, pracuję też w szkole. W filmie zobaczyłam tę radość z tak prostych rzeczy jaką widzę u swoich uczniów kiedy pokazuję im sposoby rysowania, lub kiedy eksperymentujemy z farbami czy gliną ten śmiech kiedy coś im wyjdzie jest bezcenny. Po obejżeni filmu miałam poczucie, tam jest jeszcze ktoś kto tak jak ja pamięta jak to było być dzieckiem. Bo jak napisano w "Małym Księciu" dorastanie nie jest problemem, problemem jest zapominanie jak to było być dzieckiem.....

Podszedłem z dystansem .. najgorzej jest usłyszeć sporo dobrego nastawić się a potem żałować i dziwić się skąd takie oceny "dom z papieru" przykładowo u mnie wzbudził takie odruchy wymiotne i zamiast oglądać siedziało w mojej głowie co niby w tym jest takiego dobrego ze ludzie tak chwalą ot zwykły serial ...

No i w końcu odpaliłem to coś bojąc się podobnego odczucia i niestety :) jakże się myliłem jak coś jest naprawdę dobre obroni się samo.. jestem daleki od dawania 10 ale tu musiałem po prostu nie pamiętam kiedy animacja mnie tak wciągnęła historią nawet nie pamiętam kiedy jakiś film mnie tak wciągnął. Jakaś maskara co tu się STANEŁO ;))).... będzie odświeżane co świata jak nic :)))