Grupa dziadków przez pół godziny siedzi w barze i piеrdoli kompletne bzdury bez sensu, bo nikt się nawet nie postarał rozpisać dla nich jakichś dialogów, więc chłopaki improwizują, a od debilizmu i czerstwości ich rozmów uszy więdną.
Później zostają napadnięci przez stylizowanych na zombi ćpunów i i przez godzinę trwa sieka przerywana dłużyznami z drewnianymi dialogami, jak możecie się domyślić tych dłużyzn jest więcej niż sieki - a to wszystko w tym jednym barze i na parkingu pod nim. Koniec. To jest pełny, wyczerpujący, opis tego gniota.
Wybaczcie, ale nawet w gatunku exploitation powstało ostatnimi laty parę niemal wybitnych filmów, więc kręcenie AD 2019 filmu 1:1 wobec pierwowzorów pozbawionych scenariusza, fabuły, czasem nawet akcji (przypomnę, że akcja to nie strzelanie czy odrąbywanie komuś kończyn, a przebieg zdarzeń, na który składają się ekspozycja, zawiązanie, rozwinięcie, kulminacja oraz rozwiązanie), bez choćby jednego plot twistu lub reveala, z debilnymi dialogami i drewnianym aktorstwem nie ma kompletnie sensu, chyba że dla ludzi, którzy tęsknią za amatorskim, niemal improwizowanym kinem klasy Z, w tym przypadku z lat 80.