To jest jeden z tych filmów, które niby są fajne - niezła obsada, żywe dialogi i zmienne relacje łączące grupę osób - a w gruncie rzeczy wcale nie. Oglądając go nie mogłam oprzeć się myśli, że wszyscy bohaterowie poza Cheri (Nasstasją Kinski) są uczuciowo kalecy. Nawet pozornie niewinna Mary (Amy Brenneman), bo przecież ostatecznie ląduje w łóżku faceta, którego świat ogranicza się właśnie do łóżka. Nie jestem w stanie docenić ani ról, ani obyczajowych obserwacji, ponieważ widzę tylko potworną dewaluację miłości. Prawda czasu, z którą nie współgra 'romantyczny' polski tytuł i która mnie po prostu przygnębia. Jedynym przyjemnym zaskoczeniem jest Apocalyptica, której utwory okraszają ścieżkę dźwiękową.