Na Kontrakt szedłem z przymróżeniem oka. Żeby zobaczyć cycki koleżanek mojego kolegi. Niskobudżetowy film kostiumowy ustawił moje oczekiwania na poziomie „ale dlaczego polski dziedzic ma mundur pruski?!” Z przyjemnością się pomyliłem. Już pierwszy obraz brzmiał pięknie i dał do zrozumienia, że w sumie nawet warto odstawić Shazam i dać się temu ponieść. Alexandrze, deklamuj mi jeszcze, ta pusta carska sala rezonuje z Twoim gorzkim głosem zbyt Tołstojowsko, żeby to ciąć w hollywoodzkim stylu! Taaak, dziękuję, o to chodzi, tylko spłoszone kruki i wrony mogą przerywać takie sceny, tylko głośno chłoszczące jęzory płomienia na wietrznym, nocnym, kamiennym tarasie mogą rozświetlać dramatyczny akt jaki Tobie przychodzi śledzić spomiędzy gałęzi czarnego lasu wykręcającego duszę. Uspokój już oddech. Nie zapraszam Ci na tę wspólną, oniryczną wędrówkę stereotypowego Niemca i księgowego. Nie pytajcie mnie czy w tym filmie wszystko się zgadza i o czym był. Who cares. Ważne, że zrobił mi atmosferę. Zapraszam wszystkich, którzy lubią Rrrrachmanimowa. Chyba :). Nawet jak go tam nie usłyszycie.