1. Człowiek jako istota targana żądzami represjonowanymi przez ład społeczny (każdy członek społeczeństwa skrywa wewnątrz szerzej nieakceptowalne tajemnice — "mówił dzień dobry, miły chłopak etc.").

2. Pytania o osobowość i istotę "ja". Czy performatywny charakter ról społecznych manifestuje się poprzez różne wersje osobowości (za dnia: policjant -- musi tropić jednostki uznane za "złe" w majestacie prawa; wieczorem mąż: musi opiekować się żoną, czego jednak skrycie nienawidzi), a może nasza osobowość jest nagim stanem fizykalnym, wręcz zwierzęcym, obdartym ze wszystkich ról społecznych, jakie wykonujemy i niezależnym od nich?

3. Motywacja przestępcy — łączy się z 1., ale także wskazuje na absurdalny, chaotyczny charakter świata, w którym doszukiwanie się prawidłowości w widzianym złu i szukanie wspólnej przyczyny jest błędne, to samo aplikuje się w stosunku do metody policyjnej jako interpretacji faktów (wróżenie z fusów i usilne szukanie prawidłowości). Czuć tu nihilizm epistemologiczny oraz absurdyzm właśnie.

4. Tajemnica i jej odkrycie jako zapoznanie się z makabrą świata (alegoria książki u psychiatry), ale jednocześnie wejście na nowy etap światopoglądowy — detektyw zabija żonę i pozbywa się wieloletniego skrępowania przez normy społeczne — symbolika najedzenia się do syta w barze kiedy zona już nie żyje, podczas gdy wcześniej nie mógł na żarcie patrzeć. Czuć tu nihilizm moralny.

5. No i kompletnie zaskoczenie — główny wątek paranormalny, który żyje niejako osobnym życiem i jest ciekawy, ale o dziwo sam nie zawiera w sobie motywów społecznych/filozoficznych, może być brany takim, jakim się jawi i wtedy nadal mamy do czynienia z ciekawą historią na bazie thrillera/horroru.