Shigeki zyje w malym domu pogodnej straosci pod opieka zyczliwych pomocnikow socjalnych. Jego opiekunka zostaje, mloda Machiko.
Dwoje dziela ciezki sekret: strata kogos ukochanego.
Po wypadku samochodowym, Shigeki i Machiko znajduja sie sami w srodku ponurego lasu. Kiedy starzec ucieka do lasu, Machiko nie ma wyboru, podaza jego sladem. To tu, w sercu protektorki natury, zaczynaja od nowa czuc sie zywi.

Autor filmu Naomi Kawase, jako rezyser skupia sie na filmach dokumentarnych - autobiograficznych o temacie pokrewienstwa i znikaniu najblizszych osob. Sama zostala osierocona przez swojego ojca w czesnym wieku. Naomi znana jest z gigantycznej wrazliwosci na sfere intymna i uczuciowa osob o ktorych opowiada, co nadaje czasem jej filmom wymiar wywiadow dokumentarnych.

Grand Prix Festival de Cannes

W filmie zostaly postawione dwa wazne pytania retoryczne:
" Czy ja zyje, co to znaczy, ze zyje?"
" Gdzie bylismy przed urodzeniem sie?"

W filmie pojawiaja sie lekcje prowadzone przez jednego z buddystow japonskich, ktory snuje na temat filozofii zycia wedlug Buddy oczywiscie. Mowi, ze zyc to znaczy jesc, jesc ryz na przyklad, ale zyc to znaczy tazke miec cel w zyciu. Opowiada rozlozonych na podlodze starca mit o pieknycm swiecie po smierci, gdzie wszyscy czuja sie bezpiecznie i szczesliwie. Tu, na twarzach starcow rysuja sie rysy nadziei na lepsze jutro. Film przeplatany jest licznymi obrazami naturalistycznymi z czego slynie rezyserka. Co nadaje filmowi spokuj i harmonie, daje nam chwile refleksji nad potega natury.
Smierc i zycie. Starosc, ktora czeka na kazdego. Samotnosc. Czyli czym jestesmy i dokad podazamy - glowne problemy tego poruszajacego filmu.

Starsze osoby zniedoleznione we wspolczesnym swiecie sa traktowane z litoscia i z gory. Wszyscy zapominamy, ze pewnego dnia nas tez musi to spotkac. Wydaje nam się, że starzy ludzie są godni pożałowania, ale w rzeczywistości ich dusze są nienaruszone. Starcy nadal mają ludzkie odruchy, ludzkie uczucia, a my zapominamy, że z uczuciami trzeba się liczyć. Bo sa prawdziwe, a co jest prawdziwe jest wieczne.

Film poruszajacy, kilka za dlugich scen.

Polecam serdecznie!