Znakomite kino! Pełne pasji, a jednocześnie niezwykle inteligentne. To kino, w którym doświadcza się radości życia, pragnienia zmiany, czynienia dobra. Jednocześnie jest o kino zmuszające do myślenia, zastanowienia nad naturą młodzieńczej rebelii, idealizmu i mechanizmach współczesnego świata.
Film Mañasa łączy w sobie techniki dokumentalne z filmem fabularnym. "Noviembre" zbudowane jest na bazie "wspomnień" grupy starzejących się osób. Wspominają one czasy młodości, kiedy zaangażowały się w teatr eksperymentalny widząc w tym ekspresję swych młodzieńczych ideałów. Pomiędzy te wypowiedzi wplecione są sceny fabularne ukazujące życie owych młodych ludzi. Tworzenie się grupy, kolejne przedstawienia. Zarejestrowany zostaje cały proces od narodzin owej rewolucyjnej grupy, przez kolejne fazy wzrostu, wszystkie sukcesy i wpadki, aż po rozpad i końcową tragedię.
"Noviembre" to rewelacyjne kino. Idealnie oddające proces upadania ideałów, rewolucyjnej utopii szczęścia. To gorzka opowieść o codzienności życia, która staje się śmiertelnym wrogiem każdego młodego człowieka. W jakiś sposób film przypomina "Edukatorów". Tam jednak reżyser poszedł na "łatwiznę" konfrontując młode pokolenie idealistów z pokoleniem rodziców, które z ideałami się już rozstało. Mañas sprawił, że oglądamy jedną i tę samą grupę na początku i na końcu drogi. Pełna żywiołowości młodość, po której zostają tylko wspomnienia i zdjęcia.
Cudowne kino.