Wayland właśnie wychodzi z więzienia po piętnastu latach odsiadki za napad z bronią w ręku. Przed budynkiem czeka na niego dość spory gang motocyklistów. Odjeżdżają stamtąd razem z nimi i wieczorem bawi się przy ognisku z alkoholem oraz roznegliżowanymi paniami. Nad ranem wszyscy rozjeżdżają się w swoich kierunkach. Legs odwozi głównego bohatera do  budynku pod zwierzchnictwem lokalnego kościoła, gdzie pastor Gail, która tam pracuje mówi mu, że miał być wczoraj, lecz kumpel go tłumaczy. Przybył tam, gdyż nie ma własnego lokum. Dostaje pokój i wyżywienie za trzy godziny pracy dziennie przez resztę czasu ma szukać zatrudnienia oraz mieszkania.

Oczywiście panuje zakaz dla prochów i alkoholu, a cisza nocna od godziny 22. Mężczyzna jest dobrze traktowany, chociaż nie wierzy w boga. Po odespaniu nocnej imprezy wybiera się do dobrze znanego ze starych czasów sklepu, którego właściciel się zmienił. Kiedy przychodzi do płacenia po stemplu na kopercie rozmówca widzi, że Wayland wyszedł z więzienia. W ramach obowiązkowej pracy sprząta kościół z mopem. Są w nim organizowane spotkania dla samotnych matek, które prowadzi pastor Gail. Na zewnątrz spotyka swoją licealną sympatię Dolores, która jako ostatnia przybyła na spotkanie. Mężczyzna wchodzi za nią i dość szybko łapią kontakt wzrokowy. 

Film zaczyna się dość klasycznie, czyli ktoś po długim wyroku wychodzi na wolność. Zazwyczaj na tą osobę nic i nikt nie czeka, lecz tutaj jest inaczej. Na Waylanda, czeka cały gang motocyklistów, który zabiera go by świętować wyjście na wolność. Mężczyzna ma możliwość zamieszkania pod opieką bardzo sympatycznej pastor Gail. Postać Dolores, czyli dawnej miłości byłego skazańca nie wzbudza żadnych pozytywnych emocji. Po osadzeniu płodziła się na potęgę w efekcie czego jest samotną matką z trójką dzieci, gdzie każde ma innego ojca. Kobieta pracuje na pół etatu jako sprzątaczka, a progeniturę wychowuje tak, że nie jest lubiana ani szanowana. 

Bardzo podobało mi się, że Wayland nie jest w żaden sposób piętnowany za odbycie odsiadki, wszyscy w mieście traktują go dobrze. Pastorka tłumaczy mu jak obsługiwać komputer co klikać, które okienko, którym przyciskiem się klika. Nie tak jak w  ''Autostradzie nadziei'' (2019), gdzie główny bohater jest pozostawiony sam sobie czy ''Wdech, wydech'' (2019), gdzie osoba skazana nie może nawet znaleźć pracy. Fabuła jeść ciekawa, a muzyka dobrze ją urozmaica. Nie ma w tym filmie nudy. Jedyne co może irytować, to często bezsensowne zachowanie Waylanda. Moja ocena to 9/10.