Młyn i krzyż/film/M%C5%82yn+i+krzy%C5%BC-2011-4940842011
pressbook
Inne
WSTĘP
W 2005 r. pisarz i krytyk sztuki Michael Gibson zobaczył w paryskim kinie ?Angelusa? Lecha Majewskiego. Zafascynowany malarską wizją reżysera podarował mu swoją książkę ?Młyn i Krzyż? analizującą obraz Pietera Bruegla ?Droga Krzyżowa?. Majewski, który drogę twórczą rozpoczynał od malarstwa i poezji, docenił głębię spojrzenia Gibsona na obraz Bruegla, zaś naturalną tego konsekwencją stała się oferta stworzenia wspólnego scenariusza. Dla Lecha Majewskiego nie było to nowe wyzwanie ? wielokrotnie opierał kanwę swoich filmów na źródłach malarskich. To on napisał oryginalny scenariusz ?Basquiata? i znalazł Juliana Schnabla do jego realizacji, to jego film ?Ogród rozkoszy ziemskich? z obrazem Boscha w tle, został uznany przez ?Sight&Sound? za arcydzieło, a wideo-arty pokazywane są w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i na Biennale w Wenecji. Lech Majewski podjął się zatem wyzwania, które zaowocowało trzyletnią pracą nad filmem wymagającym ogromnej cierpliwości i jeszcze większej wyobraźni oraz użycia nowych technologii animacji 3D.
O FILMIE
Rewolucja w kinie! Rewolucja w sztuce! Rewolucja w myśleniu! Jeszcze nigdy sztuka nie była tak blisko kina. Najnowszy film Lecha Majewskiego dostarczy wrażeń wszystkim, którzy szukają niezapomnianych przeżyć w kinie. Ręką reżysera, na oczach widzów, ożywiony zostaje niezwykły obraz - ?Droga Krzyżowa? Bruegla, z całym swym pięknem, z całą swoją surowością i okrucieństwem. Dzięki nowym technologiom reżyser pokazuje losy 12 postaci z obrazu. Realizacja filmu trwała 3 lata i wymagała niezwykłej cierpliwości i wyobraźni. Wykorzystano technologię CGI (obraz generowany komputerowo, technologia wykorzystana m.in. w ?Labiryncie Fauna? i ?Avatarze?) oraz przestrzeni 3D. ?Wykonana praca może być porównana do tkania ogromnego cyfrowego gobelinu zbudowanego z wielowarstwowych perspektyw, zjawisk atmosferycznych i ludzi?- tłumaczy reżyser Lech Majewski?. W rolę Pietera Bruegla wcielił się Rutger Hauer. Michael York zagrał bankiera Jonghelincka, kolekcjonera jego obrazów, zaś Marię ? Charlotte Rampling. Po filmach ?Avatar? i ?Incepcja?, w których nie chodziło jedynie o opowiedzenie zwyczajnej historii, również ?Młyn i Krzyż? wpisuje się w nowy nurt kina wizjonerskiego. Podczas tego filmu widzowie odkryją, że granice wyobraźni, dla prawdziwych artystów, nie istnieją.
OBSADA
RUTGER HAUER (Pieter Bruegel) Rutger Hauer rozpoczął swoją karierę w 1969 roku występując w duńskim serialu ?Floris? w reżyserii Paula Verhoevena. Z reżyserem spotkał się wkrótce na planie ?Tureckich owoców? w 1973 roku. Później nakręcili jeszcze wspólnie ?Żołnierza Orańskiego? (1977) i ?Ciało i krew? (1985). Po raz pierwszy zagrał w języku angielskim w filmie ?Na tropie Wilby?ego? (1975), wraz z Michaelem Cainem i Sydneyem Poitier. Zachęcony sukcesami, postanowił spróbować szczęścia w Hollywood. Zagrał terrorystą ściganego przez Sylvestra Stallone w ?Nighthawks?. Rok później (1982) zabłysnął rolą replikanta walczącego o przeżycie w znakomitej adaptacji prozy Philipa K. Dicka ? filmie ?Łowca androidów? w reżyserii Ridleya Scotta. Za rolę przywódcy zbuntowanych replikantów nominowano Hauera do Nagrody Saturna, a sam film został uznany za arcydzieło gatunku SF. W kolejnym filmie ? ?Weekend Ostermana? Sama Peckinpaha - ekranizacji powieści Roberta Ludluma, wśród takich gwiazd jak Dennis Hopper, Craig T. Nelson, John Hurt, Hauer zagrał dziennikarza telewizyjnego Johna Tannera, broniącego się przed manipulacją mediów. W baśni ?Zaklęta w sokoła? wcielił się w postać średniowiecznego rycerza, a partnerowała mu Michelle Pfeiffer. Rutger Hauer obsadzany jest zazwyczaj w rolach czarnych charakterów. Taką postać zagrał w kultowym już ?Autostopowiczu? z 1986 roku oraz ?Nieoczekiwanym ataku? ? filmie z 1993 roku, w którym partnerowali mu Rebecca de Mornay i Ron Silver. W latach 90-tych Hauer występował w wielu produkcjach telewizyjnych i kinowych, ale także w serii komicznych reklam Guinnesa. W 1988 r. Hauer otrzymał pierwszą w swojej karierze nagrodę Złotego Globu za rolę w telewizyjnej produkcji ?Ucieczka z Sobiboru?. Charakterystyczna uroda sprawia, że Rutger Hauer jest perfekcyjny w rolach nikczemników, m.in. zagrał zabójcę w znakomitym debiucie reżyserskim George?a Clooneya ?Niebezpieczny umysł? (2002), zdeprawowanego Kardynała Roarka w ?Sin City ? miasto grzechu? (2005), Rodrigueza i Millera ? najlepszej ekranizacji komiksu ostatnich lat, a także przebiegłego dyrektora w ?Batman ? Początek? (2005) Christophera Nolana. CHARLOTTE RAMPLING (Maria) Charlotte Rampling brytyjska aktorka, która karierę rozpoczynała od zawodu modelki. Pracowała z najsłynniejszymi reżyserami Wielkiej Brytanii, Francji i Stanów Zjednoczonych. W 2001 roku została laureatką honorowego Cezara, nagrody przyznawanej przez francuską Akademię Filmową. Przez cztery dekady grała w angielskich, francuskich i włoskich filmach. W 1965 roku debiutowała w filmie Richarda Lestera ?The Knack... and How to Get It? (1965). Rok później zwróciła uwagę krytyków rolą Meredith w ?Georgy Girl? Silvio Narizzano. Rampling partnerowała Dirkowi Bogarde w ?Zmierzchu bogów? (1969) Luchino Viscontiego i ?Nocnym portierze? (1974) Lilian Cavani. Była drugą żoną króla Anglii, Anną Boleyn w dramacie historycznym ?Sześć żon Henryka VIII? (1972) Warisa Husseina. Pojawiła się w docenionym na festiwalu w Berlinie horrorze science fiction pt. ?Asylum? (1972) Roya Warda Bakera. Zagrała Consuellę w ?Zardozie? (1974) Johna Boormana, z Seanem Connerym. W 1975 roku wcieliła się w więzioną przez własną ciotkę Claire w dramacie ?Czar orchidei? (1975) Patrice?a Chéreau oraz smutną piękność w adaptacji powieści Raymonda Chandlera, thrillerze ?Żegnaj laleczko? (1975). Partnerowała Philippe?owi Noiret i Peterowi Ustinov w ?Un taxi mauve? (1977) Yves Boisseta. Po trzyletniej przerwie zagrała piękną i depresyjną Dorrie we ?Wspomnieniach gwiezdnego pyłu? (1980) Woody?ego Allena. Wystąpiła z Paulem Newmanem w dramacie ?Werdykt? (1982) Sidneya Lumeta. W 1984 roku pojawiła się w filmie Claude?a Leloucha ?Niech żyje życie!?, a rok później otrzymała nominację do Cezara za rolę kochanki pianisty, w dramacie kryminalnym ?On ne meurt que 2 fois? (1985) Jacquesa Deray. Rok później odebrała nagrodę na festiwalu Fantasporto za rolę Gaby Hart w thrillerze Patricka Conrada ?Mascara? (1987). W 1997 zagrała w ?Miłość i śmierć w Wenecji? wg powieści Henry?ego Jamesa. Na początku 2000 roku rozpoczęła współpracę z François Ozonem, przyjmując rolę Marie Drillon w dramacie ?Pod piaskiem?. Otrzymała za nią nominację do Cezara. Praca przy ?Basenie? (2003) przyniosła aktorce Europejską Nagrodę Filmową i kolejną nominację do Cezara. Rampling wystąpiła u boku Jeremy?ego Ironsa w dramacie ?Anioł zemsty? (2001) Johna Irvina. Partnerowała Robertowi Redfordowi w thrillerze ?Zawód: Szpieg? (2001) Tony?ego Scotta. W 2002 roku zagrała w komedii ?Letni zawrót głowy? (2002) Michela Blanca. Za rolę Alice Pollock w dramacie ?Lemming? (2005) Dominika Molla, otrzymała czwartą nominację do Cezara. Nigdy nie bała się wyzwań i chętnie przyjmowała role prowokacyjne. Wcieliła się w przyjaciółkę psychiatry Andrew Glassa (David Morrissey) w ?Nagim instynkcie 2? (2006). Towarzyszyła Keirze Knightley w głośnym filmie ?Księżna? (2008), z aktorką spotkała się także na planie dramatu ?Nie opuszczaj mnie? (2010). MICHAEL YORK (Nicholas Jonghelinck) Michael York urodzony w Wielkiej Brytanii, swoją karierę rozpoczął w National Youth Theatre na londyńskim East Endzie, występując głównie w repertuarze szekspirowskim. W międzyczasie udzielał się w Oxford University Dramatic Society. W 1965 roku dołączył do zespołu National Theatre Company, który wówczas był kierowany przez Sir Laurence'a Oliviera. Rok później zadebiutował w filmie Franco Zeffirellego ?Poskromienie złośnicy? z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem. Z Zeffirellim, York spotkał się ponownie w 1968 roku grając Tybalta w uznanym ?Romeo i Julii? oraz w roku 1977 w serialu telewizyjnym pt. ?Jezus z Nazaretu? gdzie wcielił się w postać Jana Chrzciciela. Wielką sławę i uznanie przyniosła mu rola biseksulanego Briana Robertsa w słynnym ?Kabarecie? (1972) Boba Fosse?a. Następnie York zdecydował się na rolę D'Artagnana w ?Trzech Muszkieterach? (1973), która ugruntowała jego pozycję w Hollywood. Film odniósł ogromny sukces i już rok później powstał ciąg dalszy przygód D?Artagnana ? ?Czterej muszkieterowie? (1974). York występował zarówno w telewizji, teatrze oraz kinie. Stworzył niezapomniane kreacje w ?Morderstwie w Orient Expressie? (1974) Sidneya Lumeta, ?Ostatnim filmie o Legii Cudzoziemskiej? (1977) czy w ?Wyspie doktora Moreau?(1977). Aktor chętnie wybiera role w filmach kostiumowych, jak w ?Damie i rozbójniku? (1989), a także w miniserialu ?Póki się znów nie spotkamy? (1989) oraz w ?Hańbie i chwale? (1994). Talent komediowy prezentował w filmie ?Ściągany? (1998), gdzie wystąpił u boku króla komedii ? Leslie Nielsena oraz w filmach ?Austin Powers 2 ? szpieg, który nie umiera nigdy? (1999) z Mike Myersem oraz ?Austin Powers i Złoty Członek? (2004). W ostatnim czasie aktor zaangażował się w produkcję filmu ?Świadectwo?(2008), o pontyfikacie Jana Pawła II opowiedzianym z perspektywy jego osobistego sekretarza kard. Dziwisza. Wyróżniający się głos Michaela Yorka prowadzi filmową narrację. Aktora można było także zobaczyć w rosyjskim dramacie ?Moskiewska gorączka? (2004), w którym zagrał emerytowanego dyplomatę.
TWÓRCY
LECH MAJEWSKI Lech Majewski to wybitny reżyser filmowy i teatralny. Majewski jest uznanym i cenionym pisarzem, poetą i malarzem. Należy do członków Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. Urodził się w Katowicach. Początkowo studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych, by w 1973 roku rozpocząć naukę na Wydziale Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Już podczas studiów zrealizowana przez niego etiuda dokumentalna ?Grand Hotel? (1975) zdobyła Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych. Jego dyplomem była nowela ?Zwiastowanie? w filmie fabularnym ?Zapowiedź ciszy?. W roku 1978 Wydawnictwo Śląsk opublikowało tomik poetycki Lecha Majewskiego, o tytule ?Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta?. Rok później nakładem Czytelnika ukazał się kolejny zbiór wierszy ? ?Poszukiwanie Raju?. Jego samodzielny debiut reżyserski ?Rycerz? (1980) został wysoko oceniony przez krytyków filmowych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W USA Majewski odniósł także wielki sukces komercyjny filmem ?Prisoner of Rio? z 1988 roku. Dwa lata później Lech Majewski przeniósł się do Hollywood i rozpoczął współpracę ze studiem Davida Lyncha, tworząc ?Ewangelię według Harry'ego?, w której zadebiutował Viggo Mortensen. Kolejnym przedsięwzięciem była opera ?Król Ubu? z muzyką Krzysztofa Pendereckiego. Premiera miała miejsce w Teatrze Wielkim w Łodzi i została uhonorowana Złotą Maską za najlepszy spektakl sezonu oraz Złotym Orfeuszem Warszawskiej Jesieni w 1994 roku. Wtedy też została opublikowana kolejna powieść Majewskiego ? ?Szczury Manhattanu?. W 1995 roku w Heilbronn w Niemczech Majewski wystawił sztukę ?The Black Rider? autorstwa Boba Wilsona, Toma Waitsa i Williama Burroughsa. Przedstawienie otrzymało nagrodę Kilianpreis za najlepszą reżyserię w sezonie 1994/95. W tym samym roku Lech Majewski został jednym z producentów filmu opartego na własnym scenariuszu pt. ?Basquiat?. Zagrali w nim m. in. Gary Oldman, Benicio del Toro, Dennis Hopper, Courtney Love i David Bowie jako Andy Warhol. W 1996 roku Lech Majewski zadebiutował jako kompozytor ? wspólnie z Józefem Skrzekiem stworzył muzykę i libretto do autobiograficznej opery ?Pokój saren?. Międzynarodowy Instytut Teatru wybrał ?Pokój saren? do grona dwunastu najlepszych oper współczesnych i nagrodził ją w 1998 w Düsseldorfie. ?Pokój Saren? uhonorowano także Złotą Maską. Na podstawie opery Lech Majewski nakręcił film pod tym samym tytułem, prezentowany m. in. w nowojorskim Museum of Modern Art, Galerie Nationale du Jeu de Paume w Paryżu, Museum of Fine Arts w Buenos Aires oraz na weneckim Biennale. Rok później, Majewski zaprezentował własną adaptację ?Snu nocy letniej? Szekspira. Został także producentem serii płyt pod wspólnym tytułem ?Mistycy i wirtuozi? z muzyką współczesną, między innymi Henryka Mikołaja Góreckiego, Andrzeja Krzanowskiego, Józefa Skrzeka i Juliana Gembalskiego. W tym samym roku ukazał się również ?Autobus na Golgotę? (Wydawnictwo Baran i Suszczyński) ? połączenie prozy i komiksu. W 1999 roku został zrealizowany ?Wojaczek? ? opowieść o jednym z najciekawszych polskich poetów współczesnych. Film został zaprezentowany na festiwalach m. in. w Rotterdamie, Berlinie, Jeruzalem, Rio de Janeiro, Londynie, Mexico City, Sao Paulo, Nowym Jorku, Montrealu i Los Angeles, zdobywając ponad 20 nagród, w tym tytuł Najlepszego Europejskiego Niezależnego Filmu w 2000 roku w Barcelonie, Najlepszego Filmu Europejskiego w Corato i Grand Prix w Kłajpedzie. Odtwórca głównej roli Rafała Wojaczka ? Krzysztof Siwczyk ? otrzymał nominację Europejskiej Akademii Filmowej na Najlepszego Aktora Europejskiego. Następnym filmem Lecha Majewskiego był ?Angelus? ? nazywany często ?śląskim Sto lat samotności?. Podobnie jak ?Wojaczek?, ?Angelus? zdobył szereg liczących się nagród filmowych, m.in. Grand Prix Camerimage i nagrodę im. Federico Felliniego. Kolejnym filmem Majewskiego był ?Ogród rozkoszy ziemskich?, nagrodzony Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rzymie (2004 rok). W 2003 roku nakładem Wydawnictwa Rebis ukazała się powieść Lecha Majewskiego nosząca tytuł ?Hipnotyzer? W tym samym roku Lech Majewski stworzył zbiór dwunastu videoartów ?DiVinities?. W 2005 roku zorganizowane zostały dwie duże retrospektywy prac Lecha Majewskiego; pierwsza w Buenos Aires i Mar del Plata w Argentynie, druga w Londynie. Rok później twórczość Majewskiego uhonorowało najbardziej prestiżowe muzeum sztuki współczesnej, The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, organizując w maju 2006 roku indywidualną retrospektywę jego twórczości. Jej otwarcie uświetniła premiera ?KrwiPoety?, unikalnej sekwencji 33 wideoartów prezentowanych symultanicznie. W lutym 2007 roku cykl videoartów ?KrewPoety? był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, a w czerwcu na Biennale w Wenecji. W tym samym roku Lech Majewski stworzył film fabularny ?Szklane usta?, oparty na cyklu ?KrewPoety?. MICHAEL FRANCIS GIBSON Urodził się w Brukseli w 1929 roku. Pisarz, historyk i krytyk sztuki oraz antropolog kultury. Przez ponad 30 lat pisał regularnie o sztuce do światowego dziennika International Herald Tribune. Jego znakomite artykuły drukowane były także w New York Timesie, Art in America, ARTnews, Connaissance des Arts oraz wielu innych periodykach. Poświęcił wiele audycji radiowych sprawom sztuki, kultury i filozofii. Publikuje zarówno po angielsku jak i francusku. Gibson jest autorem wielu monografii m.in. Pietera Bruegla, Symbolistów, Dadaistów, Marcela Duchampa, Paula Gauguina, Odilona Redona ? prekursora surrealizmu. Wspólnie z Lechem Majewskim jest autorem scenariusza do filmu ?Młyn i krzyż?.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.