W roku 1968 miałem 16 lat. Pamiętam jak znikali z mojej klasy i mojej szkoły koleżanki i koledzy. Właśnie tak. Znikali. Byli i nagle okazało się po wakacjach, że ich nie ma. Z mojej klasy trójka. Nawet do głowy mi nie przyszło, że oni byli żydowskiego pochodzenia. To wszystko jakoś odbyło się tak cicho. Ten film dla mnie to sam smutek. Fabuła oczywiście banalna. Miłość nastolatków. Ale film dobrze zrobiony i dobrze zagrany. Ja lubię się "czepiać" filmów pokazujących rzeczywistość PRL-u za nierzeczywistość scenariuszową i scenograficzną, ale akurat w tym filmie nie za bardzo jest się czego "czepić". Twórcy postarali się jak mało którzy w polskich filmach. Parę nieistotnych drobiazgów by się znalazło. Jeden trochę mnie rozśmieszył. Główny bohater Janek je u Bielskich kanapkę. Z żółtym serem i rzodkiewką. He he! W PRL-u, w marcu widział ktoś rzodkiewkę. Kogoś tu poniosło.