Doskonała interpretacja. Zgadzam się, podążałam właśnie tym tropem, jednak nie odgadłam znaczenia dziewiętnastego dołka, dzięki! Masz filmŁeb:)

świetnie napisane!

udana interpretacja, pomaga mi zrozumiec ten film, bo rzeczywiście jest on wręcz przepełniony symbolami... gdyby większość filmów porównać do książek to ten w 100% porównałbym do wierszy... pełen metafor, puent i symboli... zastanawiam się teraz tylko nad oceną bo chyba jeszcze nigdy nie miałem takiego problemu z ocenieniem filmu :)

Ciekawa interpretacja, że 1 część jest jedynie backgroundem faktów części drugiej, która jest jedynie mataforą tego co się dzieje w głowie Claire. Ja bym się jednak z tym nie zgodził.

A co dołka dziewiętnastego, to jest tak, że pole golfowe jest synonimem luksusu, który jest bardziej psychiczny niż fizyczny, ze względu, że nikt praktycznie nie korzysta z tego pola, pole jedynie jest. Pole golfowe jest miejscem, w którym odbywa się świadomość bohaterów, dlatego Justine wychodzi i sika na Polu golfowym, dlatego też tam się dobywa scena stosunku między Timem a Justine. Jest to symbol luksusu a dołek dziewiętnasty symbolizuje nie uświadomioną część - stąd też pewien fragment w którym jedna z bohaterek stąpa po polu i w śladzie jej buta pokazują się robaki- Podobnie to pokazał ciekawie Lynch w Blue Velvet a zinterpretował Slavoj Żiżek w Zboczonej historii kina- moim zdaniem ma to symbolizować zepsucie i plugaość świata pod ładną powierzchnią

wydaje mi sie, że w tym przypadku robaki miały zwyczajnie pokazać, że i zwierzęta widzą, że coś jest nie tak. Konie uciekają, robale wyłażą z ziemi :)

Nie no jasne też na to zwróciłem uwagę, ale jak można coś pod coś podciągnąć, żeby dodać wartości i co się trzyma w ciekawy sposób kupy to dlaczego tego nie robić.

Nie mówię że druga rzecz się dzieje w głowie Claire. Druga część z nadciągającą planetą Melancholią, która zniszczy cały świat, jest metaforą faktu zachorowania Claire i jej syna na ciężką depresję, ponieważ są genetycznie predysponowani. Nie "odbywa się" to w marzeniach Claire, jest tylko za pomocą pewnych symboli opowiedzianą poetycko historią choroby i jej nowego, niszczycielskiego porządku.
Czy naprawdę myślisz, że prawdziwa planeta (czy jakiekolwiek ciało niebieskie) która miałaby roznieść w drzazgi Ziemię i całe życie na niej zachowywałaby się w tak dziwny sposób jak Melancholia? Odchodzi, mija naszą planetę, wszyscy oddychają z ulga, by za kilka godzin wrócić i zniszczyć naszą cywilizację? Kometa pewnie może się tak dziwnie zachować, ale planeta kilkrotnie większa od Ziemi...? Tak z nagła zmienić tor przemieszczania się? Dla mnie to jest depresja, która przejawia się wahaniami nastrojów, polepszeniem by zaraz się pogorszyć.
Historia jest baśniowa, nierealna; dlatego moim zdaniem dla najpełniejszego odczytania znaczenia filmu trzeba ją traktować jako przypowieść.

No dobra to źle odczytałem Twojego Posta. Choć na dobrą sprawę można było tak samo ten film zrozumieć, że druga część jest tylko odbiciem tego co się dzieje w głowie Claire, ale to taka interpretacja nie zwraca uwagi na wiele szczegółów.

Wątek z gwiazdami jest rzeczywiście interesujący jeżeli się nie bierze pod uwagę cech fizycznych tego zjawiska. Oczywiście planeta Melancholia symbolizuje depresję. W ostatecznym akcie zniszczenia ziemi można się dopatrzyć tego, że depresja ogarnia całą ziemie niszcząc wszystko na ziemi jak to było pokazane "całe życie", również formie dosyć prostej metafory.
Gwiazdy rzeczywiście symbolizują życie psychiczne, ale jak to ma się do tych kobiet z ziemi to nie dokońca zrozumiałem, ponieważ jest kilka faktów wskazujących na to, ze Antares jest gwiazdą Justine, a Melancholia jest symbolem depresji Justine, ale jest kilka scen, które mi to trochę mieszają i gdyby scena kiedy księżyc i Melancholia świecą obok siebie to byłoby mi łatwiej. Można napisać oczywiście, że to ujęcie nie jest ważne wobec interpretacji całego filmu, ale pomijanie szcegółów mi tak łatwo nie przychodzi. Gdyby nie ta scena to porównanie tych stanów do gwiazd rzucałoby się w oczy - z drugiej strony może księżyc jest symbolem synka Claire,, jako że księżyc kręci się wokół ziemi i również będzie pochłonięty przez Melancholię?
W filmie jest dużo więcej Metafor i smaków niż tylko motyw z gwiazdami

Nie ująłbym tego lepiej.. jestem świeżo po, nie wiem czy na długo zostanie mi w pamięci ale był tak zręczny i mimo wszystko bardzo ciepły, że poddałem się mu w całości nie bacząc w ogóle na nierealne opcję tego typu zagłady..

Męczący film ale na pewno ciekawy. Zgadzam się z Twoją interpretacją, szkoda tylko, że wiele osób nie rozumie tego filmu podobnie robiąc z Triera manipulanta i pseudofilozofa. Szkoda, bo ten film to ważny głos w pewnej sprawie, choć w formie, która może męczyć swoją poetycką wizją, dramatyzmem itp. Na pewno nie jest to film dla zwolenników konkretu.

Dla mnie ten film jest metaforą depresji. Opisem stanu psychicznego, do którego przyznał się w wywiadzie sam Trier. Wg mnie ciekawie (choć nie dobitnie jak zrobiłby to Kieślowski :) udało mu się oddać atmosferę, tego co dzieje się z osobą pogrążoną w depresji, początkowo zapatrzoną w nadchodzące gdzieś z zewnątrz iluzoryczne zagrożenie, które z czasem odbiera wole działania i chęć do życia, i staje się realne. A tu co gorsza dodatkowo porażające także innych członków rodziny.

Oczywiście film Triera nie jest wyraźnym manifestem walki z melancholią (czyt. depresją) ale przewrotnie poprzez dobitne (momentami dusiłem się i nużyłem podczas seansu) ukazanie pogrążenia bohaterów potwierdza, że nie ma sensu zawieszanie swoich myśli na przyszłości czy przeszłości. Trzeba żyć teraźniejszością nie patrząc przesadnie na zbliżające się zagrożenia, których i tak nie unikniemy. Które są mówiąc trochę grafomańsko, częścią logiki wszechświata.

Film smutny, nie dający nadziei, bardzo osobisty biorąc pod uwagę publiczne wyznania Triera. Osobiście wolę historie odważniejsze, śmielsze, mniej depresyjne. Ale Trierowi nie można odmówić poruszenia problemu, który istnieje. Pozdrawiam

Nie zagłębiałbym się w szczegółowe interpretacje symboli. Moim zdaniem kluczowe jest tutaj ogólne wrażenie zmysłowe. Melancholia (czyt. depresja) to dla umysłu niekończący się koniec świata i towarzyszące temu całe spektrum stanów lękowych. Tęsknota za światem i niewyobrażalny żal wyciskający łzy. Narastające i słabnące na przemian uczucie lęku wiszącego jakby z tyłu głowy, powodujące odrętwienie i niemożność podjęcia decyzji. Świadomość ograniczenia niewidzialnym murem wciąż zacieśniającym przestrzeń, wywołującym wrażenie klaustrofobii i duszności. Paniczny lęk przed poznaniem czegokolwiek. To wszystko metaforycznie opowiada Von Trier. Reżyser nie zapomniał pokazać, że depresja przy całym złu jakie niesie, to także osobliwe, niezwykle głębokie i intensywne odczuwanie piękna otaczającej rzeczywistości.

Dla osób po chorobie skojarzenie symboli jest oczywiste, natomiast Ci, którzy mieli szczęście jej nie zaznać mają okazję na chwilę wejść w melancholijny świat. Polecam szczególnie ludziom, którzy nie przyjmują do wiadomości, że depresja to ciężkie schorzenie, bez leczenia prowadzące najczęściej do śmierci.

Film oceniam na 9

"Od początku nie mogłam na "Melancholię" patrzeć jak na rzeczywisty, dosłowny koniec świat"
Baa jeśli planeta "Melancholia" metaforą by nie była,to obraz ten wywołał by naturalną depresję u odbiorcy .Interpretacja metaforyczna była by zatem psychologicznym mechanizmem obronnym .Potrafię wyobrazić sobie i inne ,człowiek mający zaufanie do nauki starał by się określić prawdopodobieństwo takiego zdarzenia jak w filmie na gruncie dostępnych faktów i statystyki. (słusznie z resztą) Biorąc zaś pod uwagę iż prawdopodobnie ziemia tylko raz w swojej historii zderzyła się z obiektem o masie planetarnej ,znalazłby w tym fakcie ukojenie .