To niezwykle trudny i przejmujący film. Nie znam żadnej osoby chorej na alzheimera i pierwszy raz zobaczyłam te przerażająco puste oczy, zagubienie i strach. Ale to pan Adam, mąż Wandy wzbudził i mój podziw i smutek. Trzeba być bardzo silnym, żeby poradzić sobie z taką sytuacją. Koszmarna choroba, która zabiera...

"A grubaśna byłaś, że aż strach"- te słowa mnie poruszyły w tym filmie. Bardzo niestosowne zachowanie, świadczące tylko o tym Panu. Niedobrze świadczące.