bardzo - ze tak to ujmę - stereotypowa historia miłosna, w której wszystkie elementy skrojone zostały zgodnie z doskonale znanymi schematami tego typu kina. jest więc wielka miłość, która odmienia cynicznego kobieciarza i równie wielka, zła, niedobra choroba, która kochanków pragnie rozdzielić. fabuła sztampowa niemiłosiernie, ale film jako tako broni się całkiem sprawnie rozpisanym scenariuszem, który stara się tym wszystkim przeżartym przez rdzę banałom nadać jakąś wartość. najwięcej zaś chyba wnosi udział Richarda Gere'a, w którego - w przeciwieństwie do reszty postaci - wierzy się od samego początku. jego playboyowaty właściciel restauracji jest naturalny nawet wtedy gdy totalnie z dupy popada w głębokie uzależnienie od ponad dwa razy młodszej, nijakiej i pozbawionej polotu małolaty. partnerująca mu Winona Ryder strzela tylko słodkie minki i sili się jak może, aby widz uwierzył że ma ciągle 22 lata. gdyby nie ulokowanie akcji w tytułowej metropolii (zresztą sam oryginalny tytuł wyraźnie wskazuje właśnie na urodę miejsca o tej określonej porze roku) i wspomniany występ pożeracza serc niewieścich - nie byłoby na czym oka zawiesić.