Niepotrzebnie pisane w liczbie mnogiej;)
Ja się utożsamiam, jest mi żal i porusza. Nawet głęboko. Może mam inne życiowe doświadczenia, może inaczej je przeżyłam.
Film dla mnie momentami śmieszny, ale ciągle to gorzkie łzy..

Nie wgniótł mnie w fotel, nie upadłam na kolana, ale poruszł do łez. Utożsamiam się z Martą, chociaż ona nie płacze nawet w ukryciu...Nie wiem czy obejrzę jeszcze raz, bo chcę zatrzymać w pamięci te wyjątkowe emocje, które przeżyłam dzisiaj w kinie.

Podobał mi się wątek Dorocińskiego i Muskały, bardzo fajna komediowa część (no dobra, taka słodko-gorzka). Nie mam żadnemu aktorowi nic do zarzucenia ale właśnie-ja też myślałam że się tak normalnie wzruszę i "wejdę" w tą historię którą pokazali. Niestety coś nie poszło w scenariuszu; lecą napisy końcowe a ja "halo, to nie jest połowa filmu??" Brak skupienia na jednym wątku; tutaj jest co najmniej parę w jednym czasie.