Zgadzam się z Tobą :) Chyba za wiele oczekiwałam od tego filmu. Nie jest zły, ale jednak czegoś mu brakuje. W trakcie seansu czułam się tak, jakby mnie ktoś "wrzucił" w tok wydarzeń, w których nie wiem, o co chodzi. Moim zdaniem film był momentami chaotyczny, niespójny. Pojawiło się zbyt wiele aluzji do wcześniejszych wydarzeń z życia bohaterów, które nie zostały zbyt dobrze opracowane i przedstawione. Odniosłam wrażenie, jakby reżyser chciał pokazać wszystko na raz: relacje panujące w rodzinie, historie z życia osobistego bohaterów, ich przekonania, światopogląd, życie codzienne i wspomnienia z dzieciństwa, a wszystko doprawione odrobiną psychoanalizy. Paradoksalnie zdecydowanie brakuje dramaturgii i silnych emocji w tym dramacie. Moim zdaniem niepotrzebnie skumulowano choroby obojga rodziców. O ile ojca przedstawiono w miarę dokładnie, to o matce i jej relacjach z córkami praktycznie nic nie wiemy i ten fakt chyba najbardziej mi przeszkadzał. Wielkie brawa dla wyśmienitej jak zawsze Agaty Kuleszy. Jej talent to zdecydowanie najjaśniejszy punkt tego filmu.

Ten film jest po prostu nudny i mimo ciężkiego kalibru, ani wzrusza, ani bawi. Najjaśniejszy punkt to zwyczajowo już Agata Kulesza. Muskała i Dzięgiel z kolei tradycyjnie obsadzeni w stałych emploi.