Tym razem zamiast czterech są trzy nowelki + historia łącząca je wszystkie.
Najlepszą opowieścią jest niewątpliwie ta pierwsza o dwóch znajomych uwięzionych na klifie. Druga miała niezły początek, czuć było grozę, ale potem zaczynała przynudzać. Ostatnia jest przepełniona głupkowatym humorem, który chyba do każdego nie trafi, ale mi się podobało, w kilku momentach się zaśmiałem.
Ogólnie uważam, że obie antologie trzymają równy i przyzwoity poziom, mają swoje lepsze i słabsze momenty, ale więcej tych pierwszych.