Film jest niezły i ma sporo nawiązań do Polski lat 80tych, bo oto widzimy osobę wpuszczoną w kompletną machinę zniewolenia oraz nie tylko zniewalania instytucjonalnego, ale społecznego. Mimo to w filmie raczej bilans wychodzi pozytywnie dla instytucji i tu są dwa tropy. Jeden, że społeczeństwo jest podlejsze w zniewalaniu niż system. Z drugiej strony znając raczej buntownicze podejście Saniewskiego tutaj chciał wysłać sygnał dla cenzury, bo inaczej ten film byłby jednoznacznie opozycyjny.
Bardzo dobrym zabiegiem było nawiązanie do drakońskich, pokazowych procesów za afery gospodarcze i skazywanie czasem i ludzi na śmierć. Postawa Ewy Błaszczyk też symboliczna, po prostu nie buntuje się przyjmuje opresje na siebie, troszkę brakuje jej refleksji i przemyślenia i jest pokorna. W pewnym momencie buntuje się na system, ale też wychodzi moim zdaniem z więzienia złamana jako człowiek. Tu chyba też nawiązanie do stanu wojennego, który złamał jednak polskie społeczeństwo.