Powoli dawkuje, może nawet zbyt powoli :P Temat na prawdę musi zaciekawić widza żeby ten przebrnął przez wszystkie przedłużające się sceny, często nużące. Ale myślę że warto obejrzeć, film oceniłem na 7, byłoby 8 gdyby skrócić kilka (/kilkanaście) scen.

właśnie pomysł z zaburzoną chronologią chybiony jest całkowicie. Tylko wprowadza niepotrzebny chaos, niektóre sceny są istotne dla wielu postaci, a przez to zaburzenie poznajemy losy Andy'ego z dnia napadu, ale koniec tego i tak znamy, więc mało pasjonujące są one dla nas. Oprócz tego film jest nużący i ciężki jak kilo koksu. Nie będę pobłażliwie patrzył tylko dlatego, że reżyser jest bardzo stary. Zakończenie jest porządne, ale wyjątkowo mocnym bym go nie nazwał. O problemach rodziny wiadomo praktycznie wszystko po pół godzinie i nie jest to nic oryginalnego. Także nie wiem, ile w nim prawdy o amerykańskim społeczeństwie, bo to bardziej jednostkowy przypadek. Zresztą, zamiast na relacji Andy'ego z ojcem skupiano się bardziej na konsekwencjach nieudanego napadu. Wątków jest sporo i film jest powoli prowadzony, także przez te dwie godziny reżyserowi nie udało się porządnie większości z nich rozwinąć. Tak naprawdę jedynie przyzwoity scenariusz i porządne aktorstwo ratuje ten film. Chociaż oczywiście każdy z czwórki bohaterów miał już lepsze kreacje.

To, ze kilka razy pojawiają się retrospekcje i film jest "poszatkowany" nadaje mu oryginalności, a to, że napad ukazany jest na samym początku, a potem śledzimy sceny wcześniejsze niezwykle mnie wciągnęło. Film jest długi, ale takim widać miał bybć i wcale mi to nie przeszkadzało. Zresztą to nie bajeczka dla nastolatków, tylko smutny obraz coraz bardziej komplikującej się sytuacji po napadzie w niby normalnej amerykańskiej rodzinie z klasy średniej, gdy wszystko powoli wymyka się spod kontroli. 6/10 daję z całym przekonaniem i polecam tym, którzy lubią czasem zobaczyć, coś przygnębiającego, a smętna muzyka to poczucie jeszcze bardziej wzmacnia.