Akcja filmu Marcina Bortkiewicza toczy się w noc Walpurgi, 30 kwietnia 1969 roku, w szwajcarskiej operze, tuż po zakończeniu przedstawienia "Turandot" Giacomo Pucciniego. Gdy gasną światła, ze sceny schodzi wielka diva operowa, Nora Sedler (Małgorzata Zajączkowska). Pod drzwiami jej garderoby czeka na nią dwudziestokilkuletni, skromny dziennikarz, Robert (Philippe Tłokiński), umówiony na wywiad z artystką. Impulsywna Nora, wielka i nieokiełznana niczym Maria Callas, wyrzuca go za drzwi, ale w końcu zgadza się na rozmowę. Od początku jednak prowadzi z nim misterną grę, nieustannie go przyciągając i odpychając. W powietrzu unosi się erotyczne napięcie. Robert, nie bez wewnętrznych oporów, wyraża na tę dziwną grę zgodę.

Tytułowa "Noc Walpurgi" jest intensywna, zmysłowa i pełna napięcia. Stanowi także moment konfrontacji z duchami przeszłości. W swoim błyskotliwym debiucie Marcin Bortkiewicz przenosi nas do Szwajcarii lat 60. Kapryśna diwa operowa przyjmuje w garderobie młodego dziennikarza. Niezobowiązująca rozmowa szybko zamienia się w psychodramę, która udowadnia, że tych dwoje łączy znacznie więcej, niż podejrzewają. Kameralna historia, rozegrana w jednej przestrzeni i rozpisana na dwoje aktorów, ujawnia zaskakujące bogactwo emocjonalne. W "Nocy Walpurgi" tragedia i melodramat bywają przełamywane scenami rodem ze slapstickowej komedii. Natomiast szokujący finał nadaje całości ramę uniwersalnej przypowieści.