wielkiego wizjonera polskiego kina. Szulkin stworzył własny specyficzny styl. Miał też szczęście do świetnych aktorów i do pełnych podtekstów i aluzji scenariuszy. To film o samotności i beznasdziei bez względu na to czy jest się rządzącym czy też jednym z motłochu , który konsumuje tajemniczy pokarm zrzucany z góry. Jedni oddają się cielesnym rozkoszom, inni tworzą sobie własną "Arkę" - prywatny sarkofag własnych marzeń i pragnień. Inni obserwują ściany i szukają drogi ucieczki. Trudny film bo jego szrość, brud, niedoświetlenia i bałagan odrażają i odpychają. Ale to tylko pozorny kłopot. Warto się z nim zmierzyć...