,,czy te w latach 70-80tych czy teraz, bo różnica jest ogrmna, jakby opowiadały o dwóch różnych
epokach.Jest świeżo po serialach Polskie Drogi, Pogranicze w Ogniu i inne filmy polskie z
tamtej epoki. Porównując tamtą filmografię z obecną, mam wrażenie że w dużej mierze idzie się
na łatwiznę i oszczędności gubią potencjał tych filmów. Przede wszystkim aktorstwo:
zdecydowanie gorsze w dzisiejszych filmach: suche dialogi, smutne, bez charyzmy, takie jak z
podwórka. Proszę to porównać z dialogami i bohaterami wyżej wymienionych seriali. Poza tym
ubiór - jak widzę Dorocińskiego wybierającego się na akcje dywersyjne w białym swetrze to
śmiać mi się chce...poza tym widać, że połowa tych ciuchów to nowożytna jest gdzieś z
ciuchbudy. Widzę też utrzymujący się taki trend aktorstwa jaki dominuje w polskich filmach
wojennych: sztywny, małomówny ponury wojownik-samotnik. Kiedyś role na prawdę zapadały w
pamięć - taki żołnierz-aktor był i do tańca i do różańca- jak rola Pazury w Pograniczu...czy nawet
Strasburgera albo KAczora w Polskich Drogach- chociaż to seriale akurat.. a tu co,..jeden
typzachowań, na chwilę się obudziłem jak torturowali tego więźnia w szałąsie - co bardziej
komicznego obrazu już nie mogli na kręcić - darł mordę jak dziecko nad ogniem...Dorociński po
za tym, bardzo słabo sprawdza się w tej roli- jakby nie wiedział jak grać - zagubiony, mało
przekonowujący. A Ty widzu z której epoki wybierasz polskie kino o charaktrze wojennym?