W tym filmie trzeba wyraźnie odróżnić pomysł od realizacji. Rozumiem tę zjadliwość i zaciekłość wśród krytyków - bo dla nich w większości i forma kiepska a treść obrazoburcza (jakby zobaczyli się w karykaturalnym lustrze). Film ma bardzo wiele błędów szkolnych, warsztatowych: drętwe aktorstwo (Buzek, Orzechowski), albo monotonne (Grochowska), scenariusz wydumany (np. intryga w Rosji), montaż słaby, wytrącające z oglądania napisy w filmie itd. W sumie to tylko klimatyczna muzyka się broni i pomysł. Obnażenie karierowiczostwa, ludzi zatrważająco pustych ale z "sukcesem". Jest tam kilka b. dobrych scen jak np. ta z obłędnym kultem neutralności światopoglądowej, stosowanej jak co do czego przyjdzie - wybiórczo. Albo jak tworzy się zasady at hok, lub łamie się te co już są bo "mi wolno więcej" - co wolno wojewodzie to nie tobie s. (scena z papierosem). Miłość sprowadzana do wymiaru fizjologicznego: pożądanie = miłość. Dążenie do celu za cenę krzywdy ludzkiej itd. To wszystko jakby było dobrze zagrane, zgrabnie połączone, to z pewnością byłoby jeszcze większą szpilą w poglądy "postępowych" krytyków i dziennikarzy. A tak Zanussi poprzez swoją nieudolność warsztatową (kiedyś w PRL'u tak to nie raziło, bo wiadomo było że tam wszystkiego brakowało, przy czym tam chociaż miał dobrych aktorów) dał niepotrzebnego paliwa do krytykowania "Obcego ciała". Szkoda! bo wiele dobrych pomysłów i słusznych poglądów zostało przez jego partactwo łatwo wyszydzone lub obśmiane.