Film miałam przyjemność obejrzeć na Mataronie Horrorów w sieci kin Helios, (notabene pozostałe filmy nie były również szczególnie porywające). Niestety, ale "Pamiętam cię", mimo moich najszczerszych nadziei, nie okazało się być dobre. I choć jak w innych horrorach skandynawskiego kina mieliśmy tutaj urzekającą dawkę surowego klimatu, tajemniczości i inności, tak niestety cała reszta nie była w stanie wybić tego filmu. Fabuła, choć dosyć intrygująca i ciekawa, nie była sprawnie i dobrze nakręcona. Większość filmu była po prostu nudna, cała zagadka, która powoli się rozwijała nie wciągała mnie. Nie można się tu także doszukiwać kunsztu aktorskiego, większość aktorów nie radziła sobie z grą, przez co ich zachowania, a w szczególności dialogi, wychodziły bardzo sztywne i nienaturalne. Jedyną zaletą, jaką można by było wyłuskać, były całkiem sprawnie poprowadzone momenty grozy i na szczególną uwagę zasługuje końcówka, która jak dla mnie była całkiem zaskakująca. Nie mniej nie jest to wybitne kino grozy, spośród całkiem sporej palety skandynawskich filmów, można znaleźć o wiele lepsze perełki. Suma summarum, można sobie spokojnie odpuścić oglądanie, ale jeżeli się ktoś uprze, nie powinien być szczególnie zawiedziony, ot bardzo średnie kino.