świetne! gdyby to był np amerykańskiej produkcji film z aktorami na pewno były jedną z ważnych cegiełek budujących dobrą kinematografię. (nie wiem, czy japońska produkcja mogła by uzyskać ogólnoświatowy sukces?) Świetna psychologizacja, mistrzowsko prowadzona fabuła i ujęcia! Widz jest wodzony jak reżyser zaplanował! oglądając czuje się te same emocje co główna bohaterka, ma wątpliwości co do słuszności wyborów, jest się zdezorientowanym gdy rozpoczynają się halucynacje. widz gubi barierę między prawdą, halucynacjami a podejrzeniami kto lub co może być mordercą. Czy to naprawdę się dzieje, czy istnieje tylko w głowie któregoś z bohaterów? Na szczęście zakończenie wszystko gładko wyjaśnia. No może nie wszystko... osobiście miałam wątpliwości co do zdrowia psychicznego Miny na końcu. Niektóre japońskie animacje mają niezwykłą symbolikę i precyzję w szczegółach (przykładem może być na pierwszy rzut oka chaotyczny opening Crybaby Devilman, jednak po dokładnej analizie okazuje się, iż streszcza on nie tylko fabułę ale i symbolikę religijną i filozoficzna). [spoiler] Ostatni uśmiech Miny nie jest uśmiechem jaki widzimy na początku. ostatnie ujęcie głównej bohaterki, mówiacej iż już jest sobą bardziej przypomina uśmiech jej morderczej kopii. Na dodatek nie wiemy w jakiej branży została. wróciła do piosenkarstwa czy aktorstwa?[/spoiler] Jest to nutką pikanterii w pięknym i uspakajającym zakończeniu .
Muszę jednak dodać, że perfect Blue jest bardzo ciężkim filmem, i moim zdaniem powinno się do niego podchodzić z pewnym przygotowaniem. Nie ma sensu oglądać go powierzchownie, przegladając Facebooka w trakcie, lub z podejściem "mnie to nie wzrusza" lub gorszym pt. "wszyscy są idiotami w tym filmie, a główna bohaterka to sierota". Wtedy lepiej obejrzeć blockbustera i przyjemnie spędzić czas.