Prypeć, wzorcowe socjalistyczne miasto założone w 1970 roku z myślą o pracownikach pobliskiej elektrowni atomowej w Czarnobylu. Było to nowoczesne i atrakcyjne miejsce, które przyciągało wiele młodych małżeństw z dziećmi, gwarantując im pracę, pieniądze i godne życie.
26 kwietnia 1986 roku o godzinie 01:23 w nocy doszło do wybuchu reaktora nr 4 w elektrowni atomowej w Czarnobylu. Miasto, oddalone niecałe 4 km od miejsca katastrofy, spało nie będąc świadomym ogromnego niebezpieczeństwa związanego z promieniowaniem. Dopiero po dwóch dobach od wybuchu zarządzono szybką ewakuację ludności.
49 400 osób dostało nakaz zabrania rzeczy osobistych i dokumentów, dano im na to 2 godziny. Poinformowano ich, iż wyjeżdżają na 3 dni, a miasto w tym czasie będzie odkażane. Już nigdy nie powrócili do swoich domów.
Dokument ukazuje tamte ciężkie dni, archiwa zarejestrowane przez nieliczne osoby na taśmach filmowych i prześwietlonych od promieniowania fotografiach. Wywiady z ludźmi ocalałymi po katastrofie reaktora,  przede wszystkim z byłymi mieszkańcami miasta. Ich wspomnienia, nadzieje, optymistyczne wizje, jakie dawał im Prypeć i możliwość bycia jego mieszkańcem.
Jest to również dokumentalny obraz krótkiego powrotu kilku osób do miejsc, jakie opuściły w pośpiechu 20 lat temu. Poszukiwania swojego bloku pośród wielkiego lasu, jakim stało się miasto. W rozpadających się budynkach z trudem odnajdywane, zrujnowane przez czas i szabrowników, własne mieszkania, meble, zabawki.
Wzorcowe socjalistyczne miasto, radioaktywne, zrujnowane i opuszczone w pośpiechu.  Jak pokazuje dokument - nie jest całkowicie wyludnione.