Obejrzałem dziś tę adaptację z moim 7-letnim synem. Chciałem żeby seans był punktem wyjściowym do rozmowy o odwadze, prawdomówności i altruizmie.

Zrezygnowałem, bo w tym filmie w ogóle tr cechy nie są pokazane.
Klamstwo? Minuta filmu i to w kontekscie sprytu Pinokia. Tu, kłamstwa służą dobremu celowi i to jedyne na co zwrócił uwagę mój syn.
Odwaga? Usilnie szukałem i nie znalazłem, chyba że za odwagę uznać to że Pinokio nie zostawił ojca na pastwę wieloryba, ale film w ogóle nie pokazuje, by Pinokio czymś ryzykował albo że bez ojca łatwiej byłoby mu uciec.
Altruizm? To słowo w ogóle w filmie się nie pojawia. Mowa jest o tym by nie być samolubnym (może słusznie, atruizm to trudne słowo). Ale wlasnie. W filmie jest wyłącznie wzmianka o tym, by nie być samolubnym. Nie ma ani pół sceny w której Pinokio musiał zdobyć się na jakieś wyrzeczenia dla dobra innych. Absolutnie nic.

Tymczasem na koniec filmu słyszymy jaki to pełny poświęcenia, odwagi i prawdomówności jes Pinokio i że czyni go to prawdziwym chłopcem.

W tym filmie trudno jest się właściwie doszukać jakiejkolwiek więzi Pinokia z kimkolwiek.

Bardzo, bardzo słaba wersja.
Nie nadaje się jako lekcja czegokolwiek dla dzieci.