Zgadzam się :) Moja przygoda z pokemonami zaczęła się od tazosów i serialu na Polsacie.
Co do samego filmu, w miarę ciekawy, ale motyw z wybrańcem wydaje się zbyt naciągany. Bo Ash jest ciągle brany jako wybraniec- to się już nudzi.
Według mnie ciekwa była Melody- sama nazwa wskazuje, że będzie grać melodie. Druga sprawa to to, że dzięki niej poznajemy w pełni prawdziwą naturę Misty, która jest zazdrosna o Ash'a. I trzecie fajna laska, jeżeli chodzi o Anime. Fakt, że japońce umieją ponętne laski animowane na ekranie robić :D. Tylko dziwi mnie fakt, że nastolatka zainteresowała się 10-latkiem.

Pokemony- universum dla najmłodzszychi, którego ślady ciężko znaleźć w normalnym życiu (brak takiej technologi jak PokeBalle, brak miejsc, krain czy wreszcie samych stworków. No chyba, że będziemy porównywać je do zwierząt. Jestem typowo odbiorcą kultury masowej w wykonaniu europejskim, jak i amerykańskim, dlatego nie często dane mi jest obejrzeć anime. Fakt, że dystrybucją i produkcją pokemonów zajął się WB, świadzczy to, że w ogóle zaciekawiłem się tym filmem. I powiem szczerze, że pomysł jak na anime jest kapitalny i naprawdę dobry, bo nie trzeba być znawcą japońskiej kultury żeby coś z tego zrozumieć, bardzo przypomina to niektóre baśnie. Teraz jedynie pokemony mogę oceniać w sposób dobrze wykonanego i najbardziej ulubionego anime.

P.S Dzięki temu filmowi zauważyłem, że postacie w Anime nie mają ust, tzn. warg.
I fakt, że to fenomen, który trwa... zapisał się w historii popkultury jako adaptacja filmowa serii gier video, którą zrobiono z rozmachem, jednak ciągnięcie tego samego wątku w nieskończoność, bez powiewu nowego motywu jest nudne i żenujące. Jestem pokefanem, ale starej daty i uznaję tylko Warner Brosowską trylogie i I generacje serialu w Johto. Wiele Pokemony straciły na tym, że nie postawiły albo na: -dorastanie z młodymi fanami z ubiegłej dakady jak ja, by stać się dojrzałą animą, lub też dodanie nowych motywów, bo powielnie jednego schematu jest nudne: tzn. nowe pokemony, nowe walki, nowe regiony i przyjaciele. Ileż można. Zwłaszcza, że te obecnie są już typowo robione dla małych dzieci.