John Waters przedstawia Odoramę, rewolucyjną technikę prezentowania filmów, która umożliwia widzowi odbieranie kina nie tylko za pomocą wzroku i słuchu, ale i... węchu. Wszystko po to, aby opowiedzieć historię pewnej kury domowej, na którą walą się wszystkie nieszczęścia świata. "Polyester" to satyra na amerykańską klasę średnią: zgryźliwa, często niesmaczna i nade wszystko niepoprawna. Familia bohaterki to wzorzec rodziny dysfunkcyjnej: mąż - dziwkarz prowadzi kino dla dorosłych, puszczalska córka zachodzi w ciążę i postanawia ją usunąć, a syn to socjopata z fiksacją na punkcie damskich stóp. Stylistyka całości, jak to u twórcy "Różowych flamingów", jest ostentacyjnie kiczowata, a humor, choć ciężko byłoby nazwać go wysublimowanym, trafia w sedno. Doceni go z pewnością każdy miłośnik campu.