Jola jest młodocianą prostytutką, pracującą na Dworcu Centralnym. W dworcowej ubikacji zostaje pobity Andrzej, młody gej. Oboje są narkomanami zakażonymi HIV. Jola zaczyna opiekować się Andrzejem. Stara się zapewnić mu wszystko - mieszkanie, ubranie i jedzenie, a nawet kolejne porcje narkotyków. Andrzej wie, że umiera. W Joli zaczyna narastać uczucie zagrożenia. Szuka pomocy w ośrodku księdza Jana. Warunkiem przyłączenia się do grupy z ośrodka jest zerwanie z dotychczasowym trybem życia. Ksiądz Jan dostaje od władz na siedzibę ośrodka świeżo wyremontowany, podmiejski pałacyk. Przyjeżdża do niego z podopiecznymi. Miejscowi są rozgoryczeni: liczyli na mieszkania w pałacyku. Żądają wygnania zarażonych. Dochodzi do ataku na pałacyk i jego podpalenia. Z pożaru Jolę wynosi Małocha, jedyny z miejscowych, który odważył się na jakikolwiek kontakt z zarażonymi. Andrzej ginie w płomieniach.

Jola, dwudziestoletnia narkomanka i prostytutka poznaje przypadkowo Andrzeja, "dworcowego geja". Próbują być ze sobą, na przekór wszelkim okolicznościom. Obydwoje są nosicielami wirusa HIV. Na końcu ich wędrówki znajduje się Czerwony Pałac - były ośrodek partyjny w małym miasteczku na prowincji, przekazany do zamieszkania grupie nosicieli wirusa HIV, prowadzonej przez księdza Jana. W miasteczku rośnie agresja przeciwko niechcianym przybyszom: ten sam dom obiecano ludziom na mieszkania... Losy Joli, Andrzeja i księdza Jana coraz bardziej splatają się ze sobą...