Tak, ten kraj potrzebuje mądrych, powszechnych działań do mierzenia się z przemocą i alkoholizmem. To, co napisałeś było dla mnie chyba jeszcze bardziej bolesne niż sam film. Pozdrawiam.

Jeden z najmocniejszych filmów ostatnich lat w polskim kinie i chyba najlepiej oddający alkoholizm w rodzinie 2+1, w którym decydującą rolę tego ,,złego'' odgrywa ojciec.

Zdecydowanie będzie to film ponadczasowy - opowiadający o ważnym problemie, który nie zginął w odmętach lat 90 i przełomu 90/2000, ale trwa nadal w wielu polskich domach. Polacy mają problem z alkoholem i duża jej część nie powinna w ogóle schylać się po kieliszek, szklankę, kufel jakiegokolwiek alkoholu.

2. W przyszłości warto będzie jeszcze opowiedzieć w polskiej kinematografii historię rodzinną, w której decydującą rolę tego ,,złego'' odgrywa matka. Zazwyczaj na ekranie widz widzi brutalność mężczyzn. Tymczasem, niestety, kobiety też popełniają swoje występki wynikające z choroby alkoholowej.

Ale dobrze, że powstał. Rozsypujesz się na kawałeczki po obejrzeniu po to, żeby się w końcu pozbierać. I to ilu ludzi miało takie dzieciństwo, a wtedy każdy myślał, że jest z tym sam.

U mnie takich akcji nie było, ale chlanie jako takie to była norma, jak ktoś był towarzyski. Marudzenie po pijaku też się zdarzało. Czasami jakieś kłótnie. Ogólnie to w sumie wszyscy chlali, a i zdarzało się, że z pracy wracali nawaleni tak, że ledwo potrafili ustać na nogach. Na 2 osiedlach, na których mieszkałem, to była norma. A jak wziąć pod uwagę odsetek ludzi, którzy twierdzą, że kiedyś było lepiej, to rzeczywiście ten naród potrzebuje terapii. Zresztą duża część świata jej potrzebuje, bo nie tylko Polacy dużo piją i nie widzą w tym problemu. A Ruscy to już w ogóle. Spora część zbrodni, jakie popełnili na Ukrainie, miała miejsce po pijaku. Morderstwa, gwałty. To się tam nie zmieniło od końca II-giej Wojny Światowej.

Kilka dni temu obejrzałem ten film pierwszy raz w życiu i do dziś o nim rozmyślam. Przypomina mi się dzieciństwo, schyłek lat 80-tych i lata 90-te. Z jednej strony kocham te lata acz z drugiej nie cierpię. Ojciec piekło w domu zrobił. Policja g#wno była w stanie zrobić. Tak też narodziła się we mnie od dziecka nietolerancja na nich. Wieczne awantury, u nas, u sąsiadów. Bijatyki, damscy bokserzy. Tak było w każdej klatce, w każdym bloku, na całym osiedlu, na wielu osiedlach, wszędzie, jak rak. Widok ojca, sąsiadów, razem stojących pod garażami czy np. w parku i chlejących alko. Sic! To ciągle siedzi z tyłu głowy. Tyle rodzin ile alko rozdzieliło, zepsuło, upośledziło... Jesteśmy dorosłymi ludźmi a żyjemy z taką traumą tamtych lat. To jest straszne. Ten film jest tak dobry że drugi raz do niego już nie wrócę. Nie umiem zapomnieć tamtego okresu mojego życia, to jak kula u nogi. Pozdrawiam

Jaka piękna, egzaltowana literatura.